20 november 2021 Amalia van Solms

Een vrouw komt binnen die zich bij de voornaam noemt.
Tonny: Hoe komt het dat u met zo’n mooie naam bent genoemd?
Dat doe jezelf toch niet…het is een naam die je bij geboorte krijgt. Ik ben Amalia van Solms.
..en u bent van ver gekomen om iets te vertellen.
Ja…ik leefde in een tijd waarin het vanzelfsprekend was, als je van goede geboorte was dat je een goed huwelijk sloot. Gelukkig bestaan deze huwelijken in het westen, waar jullie wonen, niet meer. Het was een moeilijk leven voor mij, ik was goed ontwikkeld, maar kon daar geen enkel recht aan ontlenen, maar het is niet wat ik wilde zeggen. Ik wilde eigenlijk zeggen dat alle mensen gelijk zijn, dat we allemaal op weg zijn naar huis en dat je het ene leven wat meer in de pap te brokken hebt dan in een ander leven, maar zelfs prinses zijn is niet alles.
Nee, je bent gebonden aan traditie.
Ja…ik zou graag nu geleefd hebben..
..ja meer vrijheid.
Maar het heeft geen zin om daar over na te denken want het is niet zo.
Heeft het leven als prinses Amalia je toch veel gegeven?
Niet wat je zou verwachten, ik heb ook veel verdriet gekend als mens. Ik vond het een zwaar leven.
Was het omdat de keuze niet jouw keuze was?
Ik had een echtgenoot die duidelijk ‘verlicht’ was, zo noemde we dat toen. Een heldere geest, maar ook een man van zijn tijd, hij had een bepaalde machtspositie. Maar eigenlijk vind ik het zo mooi ook te kunnen laten weten, dat we in deze wereld ons zelf verder ontwikkelen en dat deze weg heel lang duurt, als je in deze gebieden bent van Licht, maar ook heel bevredigend en heel mooi. Het heeft alleen tijd nodig, hoewel tijd hier niet bestaat. Er is zoveel meer mogelijk en men weet zoveel meer. De mate waarin je leert gaat niet zo snel als dat je op Aarde bent. Op Aarde, sommige wel, weten de meeste mensen niet waarom ze er zijn en wie je bent en wat je kunt doen, wat de mogelijkheden zijn, wat wel belangrijk is en niet belangrijk is.
…in de wereld waar je nu bent weet je dat wel.
Jaa..nu weten we dat wel, we hebben alle kennis tot onze beschikking.
Wat maakt dan dat je langzamer leert?
Juist omdat je meer mag weten, je weet waarvoor je het doet, je hebt minder valkuilen. Je leert niet langzamer, maar de mate waarin het effect heeft wat je leert, gaat langzamer omdat het meer vanzelfsprekend is dat je het tot je kunt nemen. Op Aarde zijn heel veel valkuilen, als je daar iets leert dan heb je het ook echt geleerd. Je doet het dan vanuit je hart, omdat je het wilt, onbewust voel je die kant moet ik uitgaan en dan kun je daar heel volhardend in zijn…ijverig en dat is zo ontzettend belangrijk. Want wat je dan bereikt is met moeite gebeurd en vanuit jou zelf en heeft het dus nog meer effect. Wij weten in deze wereld wat Liefde is, dus we zijn goed voor elkaar, maar op Aarde is het anders: als men werkelijk wist wat Liefde was, zou op Aarde ook altijd iedereen goed voor elkaar zijn, maar zovelen weten het niet. Als je dan goed bent vanuit je zelf, zijn de effecten van je groei veel groter en dat wou ik even vertellen.
Ik moest denken aan de ruimtevaart, astronauten ondervinden geen weerstand van de zwaartekracht, dat is ook zoiets hè. .je voelt op Aarde heel veel weerstand..
Ja. je voelt op Aarde heel veel weerstand…het is de uitdaging.
Amalia, is jouw verdriet opgeschoond in de wereld waar je nu bent?
Ja absoluut…ik ben hier ook geen prinses, ik ben hier een persoon te midden van iedereen, die status is hier natuurlijk niet…dus je maakt hier een heel ander begin als je aankomt…het is even wennen, je was een bepaalde positie gewend, maar dat went snel, want de Liefde voert hier de boventoon en dat is wat we uiteindelijk allemaal willen. Ik was geen slecht mens, dus ik kwam onmiddellijk in het lichtgebied terecht. Dit wilde ik graag even zeggen.
Dank je Amalia voor het delen.
Ik dank jullie.