23 november 2021 Koloniaal leven.

Man: …zware zuchten….ik ben zo zwaar…
Tonny: Ben jij aan het zuchten?
…ja ik ben zo zwaar…
Wat maakt dat je zo aan het zuchten bent?
Ik weet niet wat het precies is.
Draag je iets met je mee dat zwaar is?
Ik denk het.
Kun je daar iets over vertellen over die zwaarte in je rugzak?
Het is mijn hele lichaam.
Het is niet zomaar een rugzak?
Nee.
Kun je iets vertellen over die zwaarte in je hele lichaam?
Ik was erg zwaar tijdens mijn leven. Ik at veel om maar niet te hoeven denken. Ach..
Het was geen mooi leven. Ik deed mijn eigen zin…ik was voor niemand bang…deelde de lakens uit…en liet iedereen voor me rennen.
Je had een hoge functie?
Ja, dat zou je kunnen zeggen. Ik leefde in de koloniale tijd en gedroeg me daar als een soort koninkje in een koninkrijk. Ik zorgde slecht voor de mensen die van mij afhankelijk waren…dan liet ik me al dat eten aandragen en ik at maar en ik at maar…uiteindelijk is dat ook mijn dood geworden.
Je hebt je letterlijk verzwaard.
Ja, terwijl de mensen om mij heen honger leden. Ik deed alsof het me niet raakte, maar ook ik voelde dat er iets niet goed was. Toen ik hier aankwam wist ik het zeker.
Dat je gevoel juist was?
Ja, maar ik kon het niet over doen. Natuurlijk paste ik in een sfeer waarin het normaal was dat je je zo kon gedragen, maar de een was toch erger dan de ander en ik was van het ergste soort. Ik had vrouwen en kinderen maar keek niet naar ze om. Ik gedoogde lijfstraffen. En toen ik hier kwam wist ik: dit is niet goed. Nou, ik moet als ik eerlijk ben zeggen, dat toen ik hier kwam, dat ik het zeker wist dat het niet goed was, want in de periode voordat ik stierf – hoewel mijn sterven onverwacht kwam, geen ziekte, mijn hart begaf het – had ik al het gevoel er is iets niet goed. Toen ik hier kwam voelde ik spijt, eigenlijk onmiddellijk al. Het had ook niet zo hoeven lopen. Het is zo gelopen door het gebruik van je macht. Ik voelde mezelf niet capabel om dit werk te doen. Ik dwong het af door mensen bang te houden en om die pijn niet te hoeven voelen, at ik veel. Zo ging het van kwaad naar erger. Toen ik hier aankwam wist ik ook dat ik geen slecht mens was, maar me wel zo gedragen had en ik weet niet wat erger is. Ik moest dit toch verwerken en heb daarvoor ook de gelegenheid gehad. Ik ben onmiddellijk begonnen. Ik heb er lang over gedaan.
Ja, als je het ergens wist, dan is het extra moeilijk om te beseffen dat je het dan toch niet omgekeerd hebt.
Ja.
Je ging in een bepaald stramien door…
Ja, ik was een echte…..(stilte)..ik dacht ook nog wel dat ik lang te leven had…dat ik altijd nog een moment zou kunnen vinden dat het anders was, maar dat was natuurlijk niet zo…(heel zachtjes)
En daarom ben je hier gekomen?
Ja, ik wist dat ik vergeving mocht vragen. Dit is eigenlijk ook een soort openbare biecht zou je kunnen zeggen. ik wil mezelf confronteren met wie ik was en met wie ik opnieuw wil zijn. De kracht van vergeving wil ik echt voelen en bekrachtigen in de aarde. Ik wil zien het verschil tussen wie ik ben als ik vergeven ben en wie ik ben nu.
Dat zal een groot verschil zijn.
Ja, dat heeft men mij verteld.
(Hij heeft vergeving ontvangen).