27 mei 2022

Meester El Morya.

Hulpverlening.

We heten jullie van harte welkom. Het is natuurlijk nog een hele kleine groep en dat is fijn voor Karin. Het is vertrouwd en dat geeft rust. Het is wat nu belangrijk is: rust.

Wij willen het vandaag weer hebben over hulpverlening. Je zou kunnen zeggen, dat het het tweede hoofdstuk is. Hulpverlening als daad van liefde. Voor veel mensen is het een daad van liefde. Het is even uit jezelf stappen en iets doen voor de ander. We hebben vorige keer al verteld, dat dat niet helemaal de werkelijkheid is, zoals wij hem ervaren. Het heeft met veel dingen te maken, de reden dat iemand wil gaan helpen. Hier is veel over te zeggen en we gaan dit nog meer gedetailleerd bekijken. Deze avond niet. Het gaat om de liefde voor het helpen op zich, die is in ieder hart wel aanwezig. Als de mogelijkheid er is en er wordt een appel op ons gedaan, dan willen we er graag zijn voor onze medemens. Het doet ons goed. Het doet een zekere liefde opbloeien in ons hart. Deze liefde, die wij liefde noemen, daar willen wij geen afbreuk aan doen, maar is een emotie.

Hebben wij het dan over liefde waar wij in onze sferen over spreken? Nee. Het is nog een hele menselijke liefde, maar hij is wel mooi. Voor een heel groot deel van deze wereld is dit nog de liefde. Eigenlijk even jezelf niet belangrijk vinden en voor een ander iets over hebben. Medeleven met de ander. Meeleven, ook al komt het jezelf niet zo goed uit, dan is het toch fijn dat je voor de ander iets kunt betekenen. Het is een grond waarop veel mensen denken als ze hulp geven. Ook als het acuut is. Als mensen dan terugkijken zijn ze vaak blij en soms geeft het zelfs een geluksgevoel dat ze iets hebben kunnen betekenen, dat ze net op die plek waren waar het nodig was.

Maar je begrijpt, ook dat is meer een menselijke liefde. Liefde heeft heel veel facetten en wat wij graag willen onderwijzen is het verschil tussen de menselijke liefde, die hele grote gradaties kent en ook een hoge graad kan kennen, en de Goddelijke Liefde. Een groot verschil is, dat de menselijke liefde veranderlijk is. Wij willen graag helpen en doen dat misschien ook, maar er kan zomaar iets gebeuren, waarin we zelf hulp behoeven. Nemen wij de liefde van de ander ook aan? Willen wij dan nog de liefde aannemen die we zo makkelijk aan de ander geven of vinden we dat het zelf moeten doen? Is het gelijk oversteken? Heb je er dan aan gedacht, dat die ander het misschien vanuit zijn hart doet of kom je daar dan niet aan toe? Ben je teveel met zelf behoevend zijn bezig?

Voor veel mensen is dat een normaal gevoel. Ja, dat kan, zul je zeggen, zo gaat het misschien wel. Ik wil mensen ook niet belasten. Ik kan het zelf wel. Ja, misschien heb je gelijk, maar wat zal het met de ander kunnen doen die zo graag helpt? Heb je daar de tijd voor om over na te denken? Neem je die tijd ook achteraf? Zou het kunnen zijn, dat die daad van liefde heel graag geduld wordt door de ander en dat dat een contact kan zijn, een uiting? Zo zie je dat, op dit kleine centimetertje, waarop ik spreek, zoveel te zeggen is. Het hart en de liefde lijken een samengaan te zijn, die onlosmakelijk verbonden is, maar dat is niet helemaal zo. We hebben ook te maken met onze gedachten, de persoonlijkheid.

Als je wat verder komt in deze materie ga je ook leren, dat er zelfs nog een ander hart is. Een hart wat nog dichter staat bij wie je werkelijk bent. Het is eigenlijk de weg die jullie gaan. Als je een goede hulpverlener wil worden, dan is de verbinding met dat hogere hart juist zo belangrijk. Het is waarom wij hier zijn, om de menseIk vind het fijn, dat ik dit even met jullie kan delen. Het is wederom een klein stukje van wat er over dit onderwerp gezegd kan worden. Als je vragen hebt hierover, vraag ze. Wij wachten. Wij geven graag antwoord.

Vraag Liesbeth:

Meester El Morya, als je het gevoel hebt dat je het misschien niet helemaal met je hart doet, moet je het dan wel doen?

Dat is een mooie vraag Liesbeth. Weet je, het is al zo mooi dat je erbij stilstaat, want daar gaat het om. Je legt de vinger eigenlijk al op de zere plek. Als je je daar van bewust bent kun je nog steeds helpen, maar je weet dat jouw helpen op dat moment eigenlijk precies is wat die persoon op dat moment vraagt, maar voor jezelf nog meer mag zijn, maar misschien is dat bij deze persoon ook juist niet nodig en is het goed voor wat het is. Wij weten dat je met je hart altijd aanwezig bent. Jouw intenties worden gevolgd door jouw hart en daar gat het in feite om, dat je ieder mens op een eigen manier benadert en soms meer voelt dan een andere keer. Dat is menselijk.

Je bent een mens, maar je voelt zelf onderscheid en dat is zo mooi, want daar ga je ook naar leven. Het is ‘a way of life’. Het is niet alleen maar hulp verlenen en die kennis ga je steeds meer tot je nemen en daarop te wijzen. Spiegels voorhouden doen wij niet, dat is aan de mens onderling om dat te doen. Wij laten zien wat er nog meer is en waar meestentijd nog niet aan gedacht wordt.

Ik vind het fijn, dat ik dit even met jullie kan delen. Het is wederom een klein stukje van wat er over dit onderwerp gezegd kan worden. Als je vragen hebt hierover, vraag ze. Wij wachten. Wij geven graag antwoord.