6 juni 2022

Meester El Morya.

Eenzaamheid.

Welkom. Wij zijn heel benieuwd wat u vanavond gaat brengen.

Goedenavond Karin. Goedenavond mensen. Je zult het misschien niet gedacht hebben, maar ik kan ieder van jullie bij naam noemen: Sarah, Mieke, Gerry, Liesbeth en Tonny. Hartelijk welkom. Fijn dat jullie erbij zijn.

Ik wil vanavond spreken over eenzaamheid. Eenzaamheid is een breed onderwerp (begrip). Je zou bijna kunnen spreken van een containerbegrip, zoals jullie het noemen. Eenzaamheid in onze wereld bestaat niet. Het is typisch een verschijnsel, die alleen bij de mens bestaat. Eenzaamheid waar wij vanavond over spreken is niet de eenzaamheid waar jullie… Iedere mens ervaart eenzaamheid. Je kunt daar verschillende… eenzaamheid als feitelijk alleen zijn. Eenzaamheid, omdat je het moeilijk vindt te delen. Eenzaamheid, omdat je het gevoel hebt, dat ander jou niet begrijpen. Eenzaamheid als keuze. En dan zullen jullie zeggen: ‘Eenzaamheid?’. Dan is het meer alleen zijn, dan kies ik voor alleen zijn, maar dat is toch niet zo. Niemand kiest daarvoor.

Eenzaamheid is een groot begrip, maar betekent eigenlijk maar één ding: hoe thuis zijn bij jezelf.

Ik heb een huis, zul je zeggen en heb het daar best gezellig. Ja, dat wil ik aannemen. Toch is het zo ontzettend belangrijk, dat men gaat begrijpen wat het betekent om niet thuis bij jezelf te zijn. Eigenlijk geldt dit voor het grootste gedeelte van de mensheid. Al zou je net nog zo druk hebben in je bestaan, al praat je nog zoveel en heb je vrienden, nog zoveel sociale omstandigheden en dan nog… soms zelfs meer. (als ik) het is maar hoe die persoon het beleefd en er vorm aan geeft. Niet bij jezelf thuis zijn is verdrietig te noemen. En toch is het een waarheid, die in feite heel werkelijk gevoeld wordt.

Betekent dit, dat die mensen () ver van zielenzelf geraakt zijn? Neen. Ja, als je weet dat jullie thuis bij ons is, bij de Vader in een heelheid waar we eigenlijk thuishoren, dan zou je kunnen zeggen, dat de mensen die dit heel erg voelen: Ik ben thuis bij mezelf, een stukje van de waarheid vast hebben en daarmee durven te leven, daarmee zelfs gekomen zijn, daar een keuze in gemaakt hebben. Voelen jullie wat ik bedoel?

Dus ik ben begonnen bij eenzaamheid en ineens ben ik hier. Mensen, die daarom toelaten om te zeggen: ‘Ik ben niet thuis bij mezelf’, dat noemen, dat is er in veel gevallen niet, want op die wijze hebben ze het vaak als mens niet in de gaten, maar hun ziel wel. Het is een keuze van de ziel om dit pad te gaan en (al) je te realiseren, dat we hier niet thuis zijn met alle verdriet en beperking die het heeft. Want ja, soms nemen mensen een beperking mee waar genoeg etiketten voor zijn om dit te kunnen voelen en dit te kunnen realiseren. Voel je hoe moedig dat is en dat het een vóórsituatie is op iets nieuws dat mag gaan komen. Dat, als mensen hiervoor gekozen hebben, dat het een stadium is wat gevolgd wordt door eigenlijk een totaal nieuw leven. Je bent de confrontatie aangegaan. Nogmaals, mensen hebben het vaak zelf niet in de gaten en gaan soms hulp zoeken en anders krijgen ze hulp van buitenaf, want dat is toch niet goed. Maar het is werkelijk een keuze van de ziel. Deze mensen hebben veel te vertellen, zoveel te vertellen. Het is een essentie. Ze hebben zich enorm geïsoleerd. Misschien zijn het de mensen, die onder een brug slapen, omdat ze alles achter zich gelaten hebben of zich niet geliefd gemaakt hebben of ook niet meer wisten hoe ze het anders moesten doen, zich sociaal niet konden rechtvaardigen, mensen kwijt geraakt zijn. Het is mooi als hier meer aandacht voor gaat komen. Dat er meer begrip gaat komen, dat er zo ontzettend veel vormen zijn in afgewezen worden, maar die grote betekenis hebben.

Wij willen de komende bijeenkomsten hierover spreken. We gaan daar meer over uitweiden, de onderwerpen verdiepen, maar ook handvatten geven. Voor nu vind ik dit even voldoende.

Ik dank jullie voor jullie aandacht.

Vragen en antwoorden:

Stel je voor dat je een ziele-pad niet gaat, stel je voor ik beland onder de brug en mijn ziel had daar helemaal niet voor gekozen. Ik ben mijn ziele-pad niet trouw geweest, dus ik wijk af, dat is helemaal de bedoeling niet geweest van de ziel, maar ik slaap wel iedere nacht onder die brug. Ik doe helemaal niets. Ik ben volstrekt mislukt hier.

Antwoord: je mag het omdraaien. Als mens denk je, dat onder de brug komen volledig gefaald zijn betekent, maar dat is niet zo, juist onder die brug kan iemand juist in de diepte heel erg de betekenis ervan gaan ervaren. Je kunt niet falen. Omdat je vaak je ziele-pad niet kent. Mensen die tot op de bodem gaan komen er soms dichtbij, dan gaan ze heel diep en dat voelen ze dat ze die aansluiting missen, maar ze realiseren zich ook welke aansluiting het is, diep in zichzelf en dat is het begin van een verbinding en soms zie je dan, ook al zou het in het laatste uur van hun leven zijn, dat er iets gerijpt is en dan heeft de ziel zijn doel bereikt.

Is dat de bedoeling van dementie?

Dementie kent veel vormen en ja het is inderdaad een vorm waarin de ziel zich terugtrekt en de innerlijke dialoog aangaat en die nog niet goed begrepen wordt, nog helemaal niet, maar weet dat de ziel dan eigenlijk leeft zoals bedoeld, het komt nooit zomaar. Mensen kennen dan veel redenen waarom het gebeurt en dat is ook zo het gebeurt nooit zomaar, maar de mate waarin, de duur, de ernst heeft weer met de mens te maken en met de omstanders. Dementie heeft ontzettend veel verdiepingen en is het die vorm van eenzaamheid, zoals je ernaar kunt kijken, die beperking meeneemt. Mensen mogen beter gaan begrijpen wat een ziele-taak is, het is niet altijd iets verhevens of ideaal, maar voor een ziel wel. Hij is hiernaar toegekomen om binnen zichzelf iets uit te werken dat uitgewerkt moest worden en dat geen uitstel meer wil, maar het is erg moeilijk voor de mens zelf om daar de vinger op te leggen en dan toch naar die innerlijk stem te luisteren die het wel aangeeft. Als je in deze geestelijke wereld komt dan zie je de bedoeling achter alle dingen en dan kun je nog steeds werken aan alles wat je je voorgenomen had omdat je dan weet waar je aan werkt en waar het voor is dan ziet het er anders uit.

En als iemand uit het leven stapt en er wordt niets kwalijk genomen gelukkig en hij/zij wordt goed begeleid, maar is het pad om alsnog te verwerken, aan de andere kant dan langer dan op aarde?

Nee, daar is geen tijd voor, zoals je weet er is hier geen tijd, het grote verschil is dat het gordijn opgeheven is.

Dan is het voor iedereen fijner als je het kunt verwerken met overzicht erbij?

Nee, dat ligt toch anders, de ziel heeft er niet voor niets voor geopteerd om dit op aarde uit te werken of in een andere omgeving. De aarde is niet de enige keus. Op aarde zijn mensen, maar je weet er is meer leven in het universum, er zijn meer mogelijkheden en ook een mens die ervoor kiest om het op te geven, want dat is wat zelfdoding eigenlijk is, mag dat, die mogelijkheid is er. Soms is de mogelijkheid van tevoren al aangegeven, omdat die mens weet dit wordt zware ervaring. Soms gaat de ziel eerder terug niet door zelfdoding, maar door iets wat gebeurt.

Maar als de mens besluit hier te blijven in die pittige omstandigheid dan gaat ie de uitdaging aan, is dat het enige of zijn er…kunt u voorbeelden noemen wat het geeft als je op aarde uitwerkt?

Voor de ziel is dat een enorm bereik, maar ook voor de persoonlijkheid die dit gedurfd heeft en aan de andere kant is er een hele grote dienstbaarheid dat het achter hem/haar ligt, een kennis waarvan het gebeurd is en dat er zo ontzettend veel liefde en begrip voor is ook bij de persoon zelf. Geen oordeel en dat die persoon verder kan, maar wat ik zei, als mensen heel diep gekomen zijn, het aangedurfd hebben, dan is die innerlijke dialoog wel op gang gekomen en dan voelen mensen vaak zelf wel het is niet voor niets, maar ik vind het wel zwaar. Soms maken mensen ook een ommekeer, ineens, alsof ze geraakt zijn, komen ze bij en gaan ze het anders doen, zij gooien het stuur om. Soms is het pas in het laatste moment van het leven dat het tot hen doordringt en soms niet, maar dan nog heeft de ziel niet gefaald, omdat het niet kan. In falen ligt geen liefde, niet voor het zelf en niet vanuit de geestelijke wereld, er is eigenlijk alleen maar liefde, dat is het allerbelangrijkste en niemand is zonder. Dus eenzaamheid zoals ik het probeer te verwoorden, is ook een instrument, meegenomen om ontzettend veel te verwerken en los te kunnen laten en een ander beeld te krijgen van waar het leven over gaat, om met een ander gezicht naar de ander te kunnen kijken.

Dat is dan ook liefde, als je met een ander gezicht naar de ander kunt kijken. Er zijn mensen die, in het werkveld, ontzettend veel doen en niet eens beseffen dat wij er zijn. Jullie leven is nu een tijd van transformatie daarom zijn wij zo veeltallig aanwezig. Er wordt op dit moment ontzettend veel aangegeven en heel veel mensen worden aangestuurd om het goede te leven en de juiste mensen tegen te komen en de juiste dingen te horen. Veel mensen worden nu bereikt om te schrijven. Maar er zijn zoveel vormen, allemaal om de mens attent te maken en dat gebeurt ook. Dus je wordt geholpen om anders te gaan kijken, je wordt uitgenodigd. Ik heb nu eigenlijk een kleine essentie genoemd van iets wat veel meer is en waar ik heel graag over vertel. Ik weet dat het geen makkelijk onderwerp is, laat het indalen. De herkenning ieder voor zich zal er zijn, groot klein dat maakt niet uit, als ik jullie iets vertel ligt ook daar een trilling en die trilling raakt je en bij iedereen anders en dat is goed dank je.