Dieren     Meester Franciscus

Hallo, ik ben Franciscus. Fijn om jullie te zien, want ik had begrepen van Karin dat het erg nat was vandaag, dus ik vind het heel leuk om  jullie allemaal te zien.

Ja, het is zo maar lang geleden dat ik fysiek op aarde was. Inmiddels ben ik al eerder bij Karin geweest en nog wel bij anderen ook. Ik kom steeds dichter bij jullie en ga dat ‘menszijn’ weer steeds meer voelen. Ik denk dat andere Meesters het ook al gezegd hebben, door zo dicht bij jullie te komen, wij zelf ook weer een beetje mens worden en dat is zó leuk…dat is zó geweldig! Dat hebben we in de hemel niet: ‘menszijn’. Als jullie eens wisten hoe mooi de uitdaging is. Hoe je leven er ook uit ziet, dat je een leven mag accepteren. Ik heb er natuurlijk geen oordeel over als mensen lijden en het leven helemaal niet fijn is. Jullie begrijpen dat ik het zo ook niet bedoel. het leven an sich is mooi.

Karin heeft vandaag een boswandeling gemaakt. Ik vond het schitterend, want dat heb ik nou hier nog niet eerder gedaan. Ik spreek wel door mensen soms en dan ben ik bij ze. Maar zo’n hele dag met haar zijn en dan zo’n boswandeling maken…ik hoorde de vogelzwermen, de aardse vogeltjes. Zo mooi…allerlei geluiden…ik heb er werkelijk van genoten. Het is ook een mooi seizoen; het is Lente. De bomen zijn nog lichtgroen, het gras is weelderig, de struiken, ook wat jullie onkruid noemen. Nou, dan had je vroeger bij ons moeten komen. Onkruid! Dat waren voor ons natuurlijk kruiden en bloemen, maar het was vijf, zes keer de variatie die jullie hebben, zoveel bloemen groeiden er om ons heen. Mensen aten ook veel meer bloemen en kruiden. Nog geen grote winkels waar je alles vandaan kon halen en niet iedereen kon vlees kopen. kruiden en planten werden dus erg veel gegeten en daar was veel variatie in. Als er iemand van jullie is, die daar echt meer kennis van wil gaan nemen, dan is dat een hele leuke uitdaging in deze tijd.

Maar jullie hoorden mij al, ik had het over de vogeltjes. Mijn onderwerp is vandaag: de dieren. Ja, ze gaan me aan het hart. Ik houd ontzettend van dieren. Ook in de andere wereld, waar dieren niet meer lijden, ben ik er voor de dieren. Waarom? Omdat de dieren ook schepsels zijn van God. Ze hebben een ziel. Ze gaan met ons mee in de ascensie. Zij zitten ook in het proces. Sommigen, op aarde,  gaan het niet redden. Dat hebben jullie al gemerkt. Het komt niet door de opwarming van de aarde alleen, het is een periode waar de aarde doorheen gaat naar een andere bestaansvorm, een bestaansnorm waarin sommige dieren niet meer passen. Is er iets mis met die dieren? Nee, maar zij hebben hun evolutietocht op aarde volbracht. Wat jullie wilde dieren noemen, zijn geen wilde dieren. Ik kan in de geestelijke werelden tijdens een wandeling zomaar een leeuw tegenkomen…die kan ik aaien zoals jullie een poedeltje aaien.

Jullie wilde dieren zijn in de evolutie van de aarde ‘wild’ geworden, om redenen. In een heel ver verleden hebben de mensen nog wel dieren gedresseerd of tam gemaakt. Leeuwen konden nog voorgespannen worden, zoals paarden en ossen. Later zijn het echte roofdieren geworden. Deze ontwikkeling kan niet los van de mens gezien worden. Nu de mens grote stappen maakt in zijn groei gaat het dier daar ook in mee. Deze zogenaamde wilde dieren gaan geleidelijk aan verdwijnen. Maar niet hun ziel, net zo min als die van jullie. Zij gaan in de geestelijke wereld verder. Daar kunnen ze zich verder ontwikkelen zoals jullie mensen dat ook doen. Dat is heel mooi om te zien hoe dieren zich verder ontwikkelen, hun proces aan deze kant.

Jullie hebben wel eens gehoord van een groepsziel, maar ook van een kuddegeest en dieren die een individuele ziel hebben. Van deze laatste groep zijn er wel veel meer dan jullie denken. Jullie denken: ‘Och, zo’n torretje. Daar zijn er een paar duizend van in die ene ziel.’ Nee, dat zou je zo maar eens tegen kunnen vallen. Jullie kunnen je zelf net zo goed een groepsziel noemen. Ieder torretje heeft een zieltje. Ga er niet op staan. Ook zij komen bij ons aan maar op een andere frequentie. In onze geestelijke wereld zijn geen insecten aanwezig, maar hun ziel gaat wel verder. Die mag zich ook ontwikkelen op een ander level en dat doet ze ook. Je kunt van een tor naar een ander beestje evolueren en nog weer verder en nog weer verder. Worden zij ooit mens? Dat is een vraag die mensen zich vaak stellen. Nee, niet op de manier zoals jullie dat bedenken. Eerlijk ‘gevraagd’ aan de insecten, is het ook maar de vraag of ze dat zouden wensen.

Maar daar gaat het niet om. Het gaat om het zielenleven van de dieren, daar wil ik over spreken. Steeds meer mensen komen tot het besef dat dieren eten ‘not done’ is. Dat je voelt dat het leven is, dat je voelt dat het bewustzijn is, dat het kan liefhebben, dat het verdriet kent, dat het blijdschap kent. Al de emoties die jullie hebben, heeft een dier ook. Veel dieren hebben een prachtige ziel en zijn vaak gekomen om de mens te helpen. Dat gebeurt heel veel, ook ongemerkt. Vooral huisdieren betekenen veel voor de eigenaar. Als de eigenaar er nog niet goed mee omgaat, betekent dat niet dat dat een slecht mens is, maar jullie kunnen begrijpen dat zij dan gewoon nog niet weten wat liefde is; niet voor zichzelf en daarmee ook niet voor de dieren. Dat zijn de stappen die zo’n mens nog mag gaan maken…liefde ontwikkelen voor zichzelf. Dieren helpen daar vaak bij. Zij zijn grote leraren om wie ze zijn.

Ja, ik kon praten met de dieren. Ik kon het eigenlijk op geestelijk niveau. We konden gedachten uitwisselen. Je snapt wel, dat een hondje niet met mij ging spreken en een ezeltje ook niet, maar ik had wel het contact. Op deze wereld zijn er nu al erg veel mensen die contact maken met de dieren, zoals ik dat destijds ook kon. Was het toen uniek? Nee. Ik ben de geschiedenis in gegaan ook met een paar sterke verhalen. Het was mooi en ik heb voor de dieren wat kunnen betekenen. Ik heb een bepaald besef gebracht: ‘Luister maar…wees niet bang.’ Ik ging de mensen niet verbieden om vlees te eten. Zover kon ik niet gaan. Daar was het bewustzijn van de mens nog niet op afgestemd. Het was ook meer het gedrag wat ik probeerde te verbeteren. Welke intenties hadden ze naar de dieren? Toen had je natuurlijk ook al mensen die van een dier hielden, maar toch nog moest ze verteld worden dat ze niet minderwaardig waren; dat ze gelijkwaardig waren; je dieren niet moet schoppen als het je zo uitkomt, niet moet opsluiten, niet het bos insturen, niet verdrinken.

Ik probeerde ze dat bij te brengen, want het gebeurde veel. Waarom? Ja. Ze hadden nog niet het besef wat ze daarmee deden. Je het heel goed begrijpen, omdat het leven van die mensen destijds ontzettend zwaar was en hard. Je kon jezelf uitleven op het dier, afreageren, zoals jullie dat noemen. Dat mocht! Dat was gepermitteerd. Er was niemand die zei dat dat niet mocht. Het was maar een hond. Het was maar een kat. Het was maar een kip.

In die paar honderd jaar dat ik er niet ben, is er nog heel veel gebeurd en in alle eerlijkheid zijn de mensen wel gegroeid, maar sommigen zijn er nog niet ver vandaan van wat ik toen ervoer. Maar daar gaat verandering in komen. Ieder dier heeft een ziel. Er zijn wel mensen die een varkentje in huis hebben. Ik vind het niet aan te raden, dat moet ik eerlijk zeggen. Waarom niet? Het varken hoort niet in het huis waar mensen leven. Zij hebben hun eigen gewoonten. Je kunt ze niets kwalijk nemen als ze iets stuk maken of vies, maar je kunt ze wel goede huisvesting geven en er goed voor zijn. En ja, varkens zijn intelligent. Dat wordt gezegd, maar het is ook zo. Ze komen heel dicht bij de mens eigenlijk. Dat maakt het zo verdrietig, dat ze nog in grote getalen vooral als consumptie gezien worden.

Misschien is dit niet nieuw, maar het is wel de waarheid. Want alleen weten dat een dier ook een ziel heeft, dan vertel ik niets nieuws. Alleen vertellen dat je er goed voor moet zijn, vertel ik ook niets nieuws. Vertellen dat het misschien tijd wordt om geen vlees meer te eten, dat zeg ik ook niet. Er zijn een aantal dingen die al leven in de maatschappij waarin je zelf keuzes kunt gaan maken. Maar probeer te begrijpen, dat de zielenwereld van het dier zo dicht bij ons staat, veel meer dan ieder van jullie denkt. Daar bedoel ik niet mee dat je je hondje nog meer moet gaan verwennen. Ik bedoel daarmee dat je dit besef mag gaan laten indalen en dat je met die gedachte naar de dieren gaat kijken en als je ze dan ziet in gedachte iets moois tegen ze zegt. Dieren zijn er gevoelig voor. Ze verstaan jouw taal niet, maar ze verstaan wel jouw intentie. Dieren hebben ook niet veel nodig om blij te zijn, om zich goed te voelen.

Dan wil ik graag spreken over dieren die getraumatiseerd zijn; die zijn er ook. Als je een jong katje neemt of een jong hondje weet je soms niet wat er al mee gebeurd is. Geloof maar dat ze dezelfde trauma’s kennen en dezelfde gevoelens als de mens. Er zijn al mensen die dit weten en er heel zorgvuldig mee omgaan. Dat moet ook. Het hoort bij dit nieuwe leven in de vijfde dimensie. Er moet een ander gedrag komen, een andere intentie naar de dieren. Zij staan zo dichtbij, dat zonder deze aanpassing het leven in de vijfde dimensie verder weg komt te staan. Sterker nog zij kunnen jou helpen om dichter bij jezelf te komen en een grote stap te maken in de transformatie. Het zijn liefdevolle persoonlijkheden. Ze worden nu nog vaak ‘gemaakt’ door de mens. Als een dier ‘gemeen’ overkomt, dan is dat omdat de mens dat gedaan heeft. Een wordt geen dier gemeen geboren. Het is een bewustzijn wat dat dier heeft, dat beperkter is vaak dan van de mens, wat minder kan opnemen, maar wel veel beter voelt. Dus de verstandelijke vermogens zoals wij die kennen, die zijn er niet op die manier. Maar de gevoelens op verschillende lagen, nog meer dan bij een mens, die zijn er wel en die vragen om aandacht.

Op een van die lagen kun je in gesprek met hen gaan, kun je van gedachten wisselen. Jouw dier zal daar op reageren. Al verzorg je een klein egeltje of je hebt een paard, het maakt werkelijk niet uit. Zij gaan met jullie mee naar de vijfde dimensie. Zij evolueren mee en hebben het recht om op gevoelsniveau erkend te worden en de kans te krijgen om zich te evalueren. Het is aan jullie, de mens, om dat te doen.

Het dier heeft ook veel aan de mens gehad, zeker. Maar de mens heeft een dier ook in zijn evolutie in een achterstand gezet. Dit zijn de tijden waarin de mens het kan gaan opnemen voor het dier. Als je iets ziet wat onrechtvaardig is naar het dier, al is het op je t.v.-scherm, maak daar een mooie gedachte bij. Vertel dat dier wat je ziet, dat je het een ander leven gunt en dat dat ook de bedoeling is. Werk steeds in een hele positieve gedachte met dieren. Betekent dat dat je ook kunt gaan praten tegen de mieren? Zij zijn schepselen van God en hebben een bewustzijn. En ja, ze hebben een gedeeld bewustzijn, maar denk niet dat er niets is. Dat is niet zo. De overziel is je dankbaar als je de insecten buiten zet als ze gevangen zijn in je huis.

Weet dat het zo is. Ik voelde dat ook. Ik had natuurlijk mijn contacten met de geestelijke wereld zonder te weten wat dat precies was. Ik dacht dat alles van God kwam en de engelen, dat ik door hen geïnspireerd werd. Maar dat maakte voor het effect niets uit. Ik voelde al dat je er anders mee om moest gaan en dat het anders was. Dat heeft mij de naam gegeven. Ja, ik heb een keer met een wolf gesproken op afstand en hij draaide zich om en ging terug naar het bos. Mensen waren toen ook bang voor wolven. In tijden van honger kwamen ze dichterbij. Niet alleen voor de lammetjes; mensen waren dan ook in gevaar. Dus je begrijpt dat ze bang waren. Dan werd ik geroepen en dan kon ik inderdaad iets voor ze betekenen en dat deed ik ook.

Wat nu zo belangrijk is en wat ik tegen jullie wil zeggen, is dat de dierenwereld verbonden is met de mensen. Dat in jullie opgang naar een andere wereld, een mooiere wereld, zij erbij horen, dat je hen mee mag nemen. Ik zou bijna zeggen: wees goed voor ze. Want door voor hen goed te zijn raken zij jou; het is altijd een uitwisseling. Dat hebben veel mensen nog niet in de gaten. Ze denken ik ben goed voor mijn hond of mijn poes of mijn paard. Maar het is veel meer. Als dieren de kans krijgen, kun je ze ook zien groeien. In deze tijd kun je dieren al echt anders benaderen dan vijftig jaar geleden. Het is alsof je ze meeneemt, alsof ze ervoor jou zijn en tot troost zijn op momenten dat je het nodig hebt. Als jij ze omarmd in wie ze zijn, dan zijn ze de beste vrienden die je kunt bedenken. Trouw, loyaal een liefevol.

Dit is heel belangrijk om te weten. Als jullie straks in de vijfde dimensie zijn, de andere wereld en je hebt dit aardse land verlaten, dan zul je veel dieren ontmoeten, die je inderdaad nu niet wilt ontmoeten. Niet allen, maar toch wel een aantal. Het is natuurlijk prachtig als vogels niet alleen overvliegen maar bij je komen zitten. Eigenlijk kan het op aarde ook al. Het is de mens die dat in de hand heeft. Niet alleen diervriendelijk zijn, maar weten dat er gelijkwaardigheid is. Het zal de dieren naar je toe laten komen. Vogels komen dichterbij. Ze voelen dan wie jij bent. Je kunt dan zelfs met ze communiceren. Ze horen je. Ze zijn je dankbaar.

Als je goed gaat zijn voor dieren om je heen, ben je goed voor jezelf. Goed zijn voor jezelf stelt je in staat om verder te kijken, ook naar de dieren. Ga daar meer mee leven. Het kan en het mag in deze tijd. Spreek mensen aan als ze niet aardig voor de dieren zijn. Wees er niet bang voor. Als je dieren onderweg tegenkomt, zeg ze hallo. Ze voelen het. Ze weten het.

Dit is eigenlijk wat ik jullie wilde vertellen. Laat het niet iets zijn wat je al eerder gehoord hebt. Maar de mate waarin het dier dicht bij de mens is en de mens helpt om verder te komen is zo belangrijk.

In de vergeving waar jullie bezig zijn, het loslaten van heel veel zaken, in de nieuwe context van jezelf komen, neem je het dier mee. Laat het nooit gewoon zijn dat een dier niet meetelt. Je hoeft geen huisdieren te houden. Niet iedereen wil dieren. We zijn allemaal anders. Dat geeft niet. Maar je komt ze tegen op je weg. Ben er goed voor. Houd van ze en begrijp hoe belangrijk ze voor jou zijn. Ze zijn niet zomaar op aarde gekomen.

Ik dank jullie, dat ik dit mocht delen met jullie. Het was heel fijn.