Laos, soldaat uit de Koreaanse oorlog

8 maart 2025

Karin: Wij zijn gereed om de volgende persoon te ontvangen.
Gast: Het is de eerste keer dat ik een beetje Licht toelaat..
Tonny: Oh goed…
Gast: Ik leef in een grijze wereld. In mijzelf was het donker. Mijn laatste leven op Aarde had ik een hele zware handicap. Geestelijk en lichamelijk. Ik kan me dit herinneren. Ik voel wat ik doe nu. (het hoofd naar beneden en heen en weer wiegend)
Tonny: …zo deed je toen ook.
Gast: Ja…zie je dat ik in de oude gewoonte stap? Maar dat ben ik niet meer. Ik moet even proberen om mijn hoofd op te tillen. Mijn hoofd is zo zwaar…mijn hoofd is zwaar. Jullie horen mij spreken. Ik ben niet meer die gehandicapte die ik was. Ik weet nu ook waarom ik deze zware handicap heb gekregen. Ik heb me ernstig misdragen in het leven daarvoor. Het was de Koreaanse oorlog. Ik had geen hoge functie, maar ik heb me als mens verschrikkelijk misdragen. Ik heb mensen gemarteld met groot genoegen. Je begrijpt dat mijn geest toen al ziek was. Ik heb veel te verantwoorden en kan het bijna niet dragen. Daarom is mijn eerste leven op Aarde een zwaar gehandicapt leven geworden. In zo’n leven gebeurt toch veel, ook al kunnen de mensen dat niet zien.

Als je zwaar lichamelijk en mentaal gehandicapt bent, dan ben je vaak uit je lichaam. Ik heb toen al veel kunnen verwerken. Maar toen ik hier aankwam was ik nog steeds niet in het Licht; een grijs gebied. Ik moet mezelf opnieuw gaan uitvinden. Ik wil niet meer zijn die ik was en die ik niet ben. Daarom laat ik me zo zien aan jullie toen ik binnenkwam. Dit is mijn verste herinnering dat ik me zo gedroeg op Aarde. Ik wil groeien in het Licht. Ik wil definitief alles achter me laten. Het is de Wil van God die dit vraagt, niet mijn wil. Ik wil zeggen: het initiatief ligt niet bij mij. Misschien had ik me nog heel lang in dit grijze gebied gehouden, maar het is de Wil van God. Ik ben een essentie van Hem en dat wil ik zijn.

Om daar te komen, heb ik vergeving nodig. Daarom ben ik hier bij jullie. Ik weet dat ik het mag ontvangen. Ik hoef niet helemaal in detail te gaan om vergeving te vragen. Men weet wie ik ben. Mijn ziel is al een nieuw leven begonnen op Aarde. Geen zware handicap meer, maar wel een leven met veel uitdagingen; niet makkelijk. Het is een hem en ik wil hem graag helpen vanuit deze situatie.

Karin: Ik weet niet wie je bent, maar ik wil graag een kanaal van vergeving voor jou zijn   Alles wat opgeheven mag worden, stroomt door mij heen en verankert zich in Moeder Aarde. Een bron van Licht. Licht dat jijzelf bent. Licht wat jou gaat helpen om jezelf weer te gaan herkennen voor wie je werkelijk bent. Nooit weer zal het gebeuren. Nooit meer zul je blind zijn voor zijn Liefde. Je krijgt nu de kans om een nieuw leven te beginnen in de andere wereld. Door de transmutatie van Licht, de opheffing van de schaduw, ben je nu veel Lichter. Je bent nu al in een andere wereld. Je bent niet alleen…kijk om je heen…er zijn personen om je heen die willen delen in de vreugde van de bevrijding. Moeder Maria geeft jou haar zegen.
Ik hoor de naam Laos. Is dat jouw naam of is dat een stad?
Gast: Het is mijn naam.
Karin: Dank je Laos, dat je gekomen bent.