Martin Luther King

20 februari 2025

Karin: Michaël, wij zijn gereed om de volgende gast te ontvangen.

Gast: goedenavond, ik heb geen introductie nodig. In het gevolg van mijn collega die juist gesproken heeft, kom ik in deze wereld vol chaos  en strijd en verwarring met eigenlijk hetzelfde thema en dat is vrede. Ik heb daar in mijn leven ook invulling aan willen geven. Niet zozeer tussen strijdende landen maar tussen de mensen onderling. Ik ben Martin Luther King. Ja ik heb veel teweeg gebracht. Ook ik voelde mijn missie. Je voelt dat je mens bent en je voelt dat er een missie is. Het is laveren tussen deze twee bronnen van kennis die je met je meedraagt.

Ik was een donkere man. Ik had wel een opleiding genoten. Ik was het al gewoon om te preken. Mijn preken trokken grote aandacht. Was ik daar trots op? Niet op die manier als vaak gedacht wordt. Het vervulde mijn hart met blijdschap. Ik voelde mijn missie groeien. Het werd steeds duidelijker wat mij te doen stond. Ik leefde natuurlijk in een periode waarin de rassenscheiding groot was. De slaventijd bestond niet meer, maar was het nu zoveel beter? De scheiding was zo onrechtvaardig. Als zwarte man voelde ik dat natuurlijk, ik leefde mee, maar ik kreeg ook veel belangstelling en aandacht van de witte mensen. Ook zij luisterden graag naar mijn woorden. Er waren natuurlijk genoeg mensen die deze scheiding ook niet wilden. Zij stonden achter mij. Ik heb tot in de hogere regionen kunnen spreken. Ik heb met belangrijke mensen gesproken, mensen die wat in de pap te brokken hadden. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Het heeft zeker invloed gehad op de politiek die er was. Ik weet niet wat er gebeurd was, hoe het afgelopen zou zijn, wanneer ik was blijven leven. Ook de belangrijke mensen met wie ik in gesprek was. Wat als zij waren blijven leven? Maar zoals jullie weten is iets nooit voor niets. Ik ben even een ster geweest die opflikkerde en weer verdween. Ik was even een herinnering aan hoe het mag zijn, maar er moest nog zoveel gebeuren. Het onderscheid is er nog steeds. Wij weten dat in de nieuwe wereld hier geen plaats voor zal zijn. Wij willen graag mensen gaan bereiken die hier iets mee willen gaan doen.

Ik wil mijn woord even richten tot Tonny. Jij bent een voorvechtster geweest. Je bent een belangrijke vrouw geweest. Je hebt geschreven over de slavenhandel, over de slavernij. Je hoorde bij de abolitionisten. Je behoorde bij de mensen die tegen de slavernij waren. Je hebt veel betekent voor ons, in onze strijd. Haar boeken zijn over de wereld gelezen. Daar wil ik haar nog voor bedanken.
Tonny: wat u bedoelt is het boek van ‘De hut van oom Tom’ ?
MLK: ja. Harriëtte Beacher Stowe. Dank je Harriëtte.
Tonny: ik sta er honderd procent achter Martin Luther King.
MLK: ja dat weet ik Tonny. Daarin ben je niet veranderd. Je hebt een prachtig hart. Dat geldt ook voor Karin. Jullie zijn beiden zover gekomen, dat je deze berichten mag ontvangen en verbreiden.

Ook ik heb meer te zeggen dan dit gesprek. Ook ik zou meer willen toevoegen als Karin gaat schrijven. Het is zo belangrijk dat dit opgeheven gaat worden, deze ongelijkheid, ook in het land waar jullie wonen. Mensen met een beetje kleur voelen zich makkelijk achtergesteld. Je wilt niet dat het zo is, maar het is zo en het doet heel veel pijn. Die pijn mag opgeheven gaan worden.

Karin, ik wil jou vragen om de pijn die geleden is helpen ongedaan te maken. Jij kunt als kanaal van vergeving deze bevrijdende ontvangen. Wij weten dat het nog steeds leeft over de hele wereld in allerlei vormen. Mensen die ondergeschikt worden gemaakt aan een ander. Je hebt het in veelvoud.

Ik beperk me heel even tot de mensenhandel, de slavenhandel, de zwarte mens, die zo geleden heeft. Ik vraag om die wereldgrote pijn die geleden is, dat die opgeheven mag worden. Wij zijn aanwezig en Wij weten dat als het opgeheven is, het heel veel mensen gaat raken. Dat het een andere kleur gaat geven aan de herinneringen die er zijn en nog steeds pijn doen; herinneringen die hun invloed hadden tot op heden. Het is een zeer belangrijke vergeving Karin.

Karin: Dank u Martin Luther. Als kanaal van vergeving ben ik hier en weet dat U allen, in grote getalen, hier aanwezig bent. Ik vraag de Heilige Geest, als die ene Zoon van God die we allen zijn, het Licht van Vergeving door mij heen te laten stromen. Dit Licht dat door mij heen gaat, het transmuterende Licht, het vergevende Licht, raakt ons allen. Als het in de bodem zich verankert, vindt transmutatie onmiddellijk plaats. Één grote bron van Licht ontstaat daar. Het Licht van Eenheid. Het Licht van Gelijkheid. Het Licht van Rechtvaardigheid. Het Licht van de Liefde en het Licht van de Liefde voor Christus; de Christusliefde in ons allen aanwezig. Het is een schitterende manifestatie van Licht. Dit Licht zal een bron van inspiratie zijn voor allen die hun bijdrage willen geven aan de nieuwe wereld waarin gelijkheid het enige ware zal zijn.

In deze vergeving waarin alle pijn getransmuteerd is, zijn ook de schuldgevoelens van zij die aan de andere kant stonden opgeheven. Het is een bevrijding die zijn weerga niet kent.

Wij danken God. Wij danken de Heilige Geest. Het zal zeer grote effecten gaan geven, die in hun veelheid niet zomaar te noemen zijn. Maar alles zal in de geest van de Liefde zijn en de nieuwe wereld. Wij danken allen hier aanwezig dat dit mogelijk is. Dat dit een mogelijkheid is door God gegeven en waarin we allen onze bijdragen gaven, het Christuslicht dat we dragen. We zijn allen bevrijd. Dit besef mag een feest zijn!

MLK: wij danken u. (grote emotie)
Karin: dank u Martin Luther dat u gekomen bent.