Goedenavond, het is voor mij weer bijzonder om hier te mogen zijn. Ik zie niet iedere dag mensen.

Jullie vorm, jullie uiterlijk is anders dan bij ons. Toch zijn jullie menselijk en wij ook. De verschillen zijn niet zo groot. Het grootste verschil is dat wij een vijf-dimensionale planeet zijn. Ik kom van Arcturia. Het is een planeet. Niet zo groot. In ons stelsel zelfs een hele kleine planeet, maar hij ligt erg centraal. Dat maakt eigenlijk dat wij van daaruit met mensen kunnen communiceren; ook met andere sterrenstelsels. Dan doen wij ook heel vaak. Wij hebben daar reeds met Karin over geschreven. Ik ben Monorgan. Mijn planeet is onderdeel van de Pleïaden. Ik ben dus een Pleiadiër. Ik ben getrouwd. Ik heb een vrouw. Ja, ik zie er anders uit, maar dat zei ik al, we lijken op elkaar. Het eigenlijk verschil is dus die vijfde dimensie waarnaar jullie op weg zijn als mensheid. Moeder Aarde is er al. Het is erg mooi hier. De bewoners van de Aarde zijn onderweg om ook diezelfde weg te gaan.

Er is al verschillende keren geschreven over Lichtwerkers. Misschien kennen jullie de naam. Misschien weten jullie wie die mensen zijn. Wij bedoelen dan niet in het bijzonder mensen die voor het Licht werken, want die zijn er talloze. Het is een hele specifieke groep met een eigen achtergrond en die achtergrond heeft te maken met hele oude tijden op de Pleïaden toen wij nog geen vijfde dimensie waren en alles moesten leren en uitvinden wat nu op Aarde ook gebeurt. Wij kenden de Liefde nog niet, zoals we die nu kennen. Wij hebben toen dingen gedaan, die niet goed waren. Ik was daar een leider in en ben daar niet trots op. Karin was bij me. Zij ook en velen die zich nu Lichtwerkers noemen. Ik veroordeel het niet. Het was een moment in mijn evolutie. Het moest gebeuren om te leren wat wel liefde is.

Die omkering hebben wij al heel lang geleden gemaakt. Heel lang geleden. We zijn nu al heel lang wezens van Licht. We zijn hele mooie manifestaties van Licht. Na die omslag zijn we eigenlijk alleen maar bezig geweest om er voor anderen te zijn. Het maakt dat Karin op Aarde is om voor mij, voor ons een belangrijk instrument te zijn en te spreken over Liefde en Vergeving. Het is voor ons ook het allerbelangrijkste. Zoals de Meesters brengen wij boodschappen van Liefde en Licht. Het verleden hebben we dus al lang achter ons gelaten. Omdat het zo specifiek was wat wij in een bepaalde periode gedaan hebben en velen van ons nu terugkomen naar de Aarde om te helpen worden we Lichtwerkers genoemd. Het moest een naam hebben.

Maar nu wil ik niet vooral spreken over hen en dit geldt voor jullie allemaal. Jullie komen allemaal van de Pleïaden. Jullie hebben allemaal daar je geschiedenis al liggen voordat je naar de Aarde kwam en niet alleen daar. Jullie zijn Arcturianen van huis uit. Voor hen wil ik nu ook spreken. Niet voor de Lichtwerkers in het bijzonder, maar juist ook voor hen onder jullie en met ons die Arcturiaan zijn en even nu op Aarde.

Ik begrijp dat het veel is want jullie kunnen hier nog niets vinden. Het is nog nieuw. Je hebt natuurlijk wel van buitenaards gehoord en misschien heb je al gehoord van Arcturianen en misschien heb je al wel eens gehoord van de Pleïaden, maar hoe het precies zit? Ik weet dat Karin daar ook nog zoekende in is. Ga haar maar geen vragen stellen daarover dan raakt ze zelf ook de weg kwijt. Dat komt allemaal nog. Het is ook zo divers en zoveel. We hebben ons eigenlijk nog maar nauwelijks laten zien, want de angst om ons te ontvangen op Aarde is groot. We zijn er al heel lang rondom de Aarde. We wonen op lichtschepen, die zo groot kunnen zijn als een stad op Aarde. We zijn steeds meer in de periferie gekomen dicht rondom de Aarde. Hier en daar zijn we zichtbaar. Zijn onze steden rondom de Aarde zichtbaar? Nee. We zijn vijf-dimensionaal en dus onzichtbaar voor de mens, totdat die gaat groeien en zelf onderdeel wordt van de vijfde dimensie. Dan gaan jullie ons zien.

Die lichtsteden waarover ik spreek zijn prachtige creaties. Die hebben wij zelf gemaakt middels onze gedachten. Dat doen we middels samenwerking met elkaar. We stemmen ons op elkaar af. We hebben allemaal onze eigen specialisten en dan brengen we alles in een oogopslag bij elkaar. Zo ontstaan er verschillende lichtsteden rondom de Aarde. Maar niet alleen rondom de Aarde.

Wij zijn hier, omdat we zo verbonden zijn met de Aarde. Velen van ons Pleïadiërs zijn ook op de Aarde geweest en weer teruggekomen. Wij voelen ons verbonden en zijn daarom juist veelvuldig hier.

Vanuit onze lichtsteden vertrekken ontzettend veel voertuigen. Ze kunnen zo groot zijn als een woning bij jullie, als een straaljager, maar ook een klein balletje waarin één persoon zit. Jullie begrijpen hoe mooi dit is. Jullie zouden zeggen dagelijks, maar wij hebben geen tijd. Het vliegt hier in en uit zoals op een vliegdekschip. Het is waar wij wonen. Het is er schitterend. We worden soms wel gezien zoals ik zei, want we laten ons steeds meer zien. We komen steeds dichterbij. Waarom hebben jullie die angst? Met jullie bedoel ik de wereld. Ik zal het je zeggen.

Heel lang geleden, nee…het is geen sprookje, kwamen hier Arcturianen. De eerste mensen leefden hier; mensachtigen kun je ook zeggen. Soms meer geest dan mens. Ze werden begeleid door de geestelijke wereld. Ze hadden nog geen taal, maar de Aarde was een paradijs. Ze communiceerden met Ons en de Meesters. Dat was mooi. Daarna is er heel veel gebeurd. Wat ik vertelde over onze niet zo fraaie leerperiode waar het mee te maken heeft. Wij waren a.h.w. ‘invaders’. Wij waren kapers. We kwamen niet met de beste bedoelingen naar de Aarde. De mens die toen nog leefde – en dan zijn we al iets verder in de tijd – was al echt mensachtige en hier en daar leefden ze in de open ruimte. De geestelijke wereld, want er was al veel gebeurd, was al wat meer op de achtergrond geraakt. De goden waren al in het leven gekomen. Ze hadden een taal, hoewel primitief. Ze hadden allerlei zaken al tot zich genomen. En toen kwamen wij. Nee, geen oorlog. Het was geraffineerder. Onze technologie was al erg ver, maar de liefde kenden wij nog niet zoals we het nu kennen. We waren erg op ons zelf geconcentreerd. We wilden verbreiding van ons eigen territorium en we dachten aan de Aarde. het was een leuke speelplaats. Wat we deden was de toenmalige mens beïnvloeden. We brachten een chipje in; jullie kennen het. We stuurden ze aan. Begrijp je wat daarmee gebeurde? Die mensen verloren hun eigen wil. Dat is het belangrijkste Godsgeschenk wat een mens heeft. We stuurden ze aan. Deze mens die het overkwam voelde wel dat hij meer kon. Er kwamen meer mogelijkheden, maar hij kon zich niet verder ontwikkelen. Ze waren afhankelijk en wisten niet hoe ze dat konden herstellen.

Er is veel over te vertellen en ik heb er ook over geschreven met Karin. Deze mens zijn leven is gestopt. Hij kon zich niet verder meer ontwikkelen. Ik spreek dan natuurlijk over hele lange periodes dat we er waren. Maar alles is tijd. We hadden zo’n spijt van wat we gedaan hadden. We wilden het goed maken. Lukte dat onmiddellijk? Nee. We kwamen naar de Aarde en wilde zelf een mens zijn, ondergaan wat we zelf teweeg gebracht hadden. Je begrijpt dat er grote valkuilen waren, want we hadden geen contact met de geestelijke wereld en het oorlogje voeren zat toch nog steeds in ons. Nou ja, oorlog voeren, dat werd het wel op Aarde. De een meer dan de ander. We zijn vaker teruggekomen, totdat het besef kwam ‘Zo kan het niet langer. Dit is niet wat we willen.’ We voelden dat er een omslag moest komen. De liefde ging een grotere plaats in ons hart innemen. We wilden een voorbeeld zijn. We wilden het anders doen. We wilden het goed doen.

Jeshua is naar de wereld gekomen en die heeft over de Liefde gepreekt. Hij resoneerde met onze harten en onze harten resoneerden met hem, de eerste Christenen. We waren zo blij om die erkenning te zien op Aarde. We zijn nog vaker teruggekomen. Maar wat nu zo mooi is, is dat die Lichtwerkers geconcentreerd terugkomen en dat is zo mooi, want ze zijn er namens ons. Ook namens ons. Ze zijn er natuurlijk ook namens zichzelf. Onze samenwerking is mooi. Nu kunnen we echt gaan bereiken waar we zo lang geleden voor gestreden hebben of wat we gewenst hebben.

Maar je begrijpt dat de schrik bij de mensen er goed in zat vanaf die tijd. Ze hadden toch in de gaten op een gegeven moment dat het van buitenaf kwam. Dat is toch vaker gebeurd. Dit is onze geschiedenis. Maar er is vaker op de wereld een interventie geweest vanuit andere sterrenstelsels. Mensen hebben dat onthouden. Het zit in hun DNA. Dus als je het op de man af vraagt: ‘Wat is de grootste angst?’ dan is het de angst om overgenomen te worden. Als Aarde-mens onze eigen wil verliezen. Dat ze sterker zijn dan wij. Groter. Daarom doet de mens alsof het niet gezien is. Wat je niet ziet, bestaat niet. Maar het is een oude angst die onnodig is. Wij komen met liefde. Wij komen met een boodschap. Iedere mens heeft op zijn evolutiepad geweld mee gemaakt. Is een geweldenaar geweest of een slachtoffer. Niemand uitgezonderd. Of je nu een Lichtwerker bent of niet, je hebt het allemaal mee gemaakt. In ieder van jullie leeft die angst om overgenomen te worden, om niet meer jezelf te zijn. Manipulatie is een woord waar jullie van schrikken. Dat mag nooit meer gebeuren. De eigen wilsbeschikking is het allerbelangrijkste.

Dit gegeven moet dus verbreed en verbreid worden. Daarom zijn we hier. Want we hebben zoveel te brengen. Er zijn al zoveel uitvindingen die wij gebracht hebben of geïnspireerd aan: kunstenaars, wetenschappers, technologen, architecten. Er is al zoveel gekomen. Maar mensen weten nog niet dat we naast ze staan, dat we ervoor hen zijn, dat we helpend zijn, dat we de wereld vooruit willen helpen. Onze technologie staat in het teken van de liefde en niet anders. Niets van ons werkt zonder meer. Niemand. We komen in liefde. Het is zo belangrijk dat dit geweten gaat worden. Wij zijn als de Meesters.

Onze verkenningsvliegtuigen zijn ufo’s. Niet zozeer als het vliegtuig wat jullie kennen, maar soms is het niet zo heel veel anders. Jullie hebben misschien ook wel hier en daar gelezen dat wij stiller zijn en dat wij helemaal niets te maken hebben met de snelheid zoals jullie dat kennen of het licht zoals jullie dat kennen of de bewegingen zoals jullie dat kennen. We kunnen er zijn en weer weg zijn. We kunnen er zijn zichtbaar en onzichtbaar. Dat geldt ook voor ons. Wij kunnen zichtbaar zijn als we dat willen, maar we kunnen onszelf onmiddellijk doen verdwijnen.

Meester Serapis heeft al verteld over de mooie instrumenten die tot je beschikking staan als je al in die vijfde dimensie bent of gaande bent.  In de opgang ernaar toe gaat er al veel meer op je weg komen, als je maar doorhebt waar het over gaat. Daarin zijn wij ook helpend. Wij stimuleren ontzettend veel mensen om workshops te geven om dit woord te verbreiden. Om te vertellen waar de Liefde over gaat. Ik wil je graag een keer vertellen als je bij ons bent, want velen van jullie gaan in de nacht op bezoek bij ons. Dat maakt het ook zo mooi. Velen van jullie ken ik al. Dus onze boodschap nu is voor iedereen. Het zal herkenbaar zijn naar mate wij meer komen. Wees er niet bang voor. Heb er geen oordeel over. Denk niet: ‘Oh, dat zijn buitenaardsen. Ze zijn groen.’ Wat we overigens niet zijn. We zijn grijs. Ga naar ons kijken zoals je naar de Meesters kijkt. Geniet ervan. Laat de wereld groter worden. Jullie zijn niet de enige bewoonde planeet in dit universum.

Dit is het belangrijkste wat ik jullie wilde zeggen, maar er komt nog veel meer, omdat we zoveel te zeggen hebben. Ook de Meesters komen bij os op bezoek. Het is een hechte samenwerking.

Hebben jullie vragen die je zou willen stellen?

Tonny: Als er vanuit de Aarde door iemand, een wetenschapper, een ufo wordt gezien, komt die altijd van de Pleïaden?

M:  Ja, dat is de meeste tijd wel zo, omdat wij onze steden rondom de Aarde hebben.

Tonny: het kunnen ook ufo’s zijn van een stelsel dat niet het goede met ons voor heeft?

M: Nee, dat is niet zo. Jullie Aarde is ook erg beschermd. Het is een goede vraag, want er zijn wel: planeten waar de technologie erg hoog is, zoals dat destijds ook bij ons was en die verkennend zijn. Verkennend. Dat wil niet zeggen dat ze vernietigend zijn, maar verkennend. Ze ruiken nog een beetje aan elkaar. Maar er kan niets meer gebeuren omdat jullie zo totaal beschermd zijn. Dat is wel belangrijk om te weten. In die zin een goede vraag.

Dank je dat jullie zijn komen luisteren. Heel fijn. Ik kom graag een volgende keer terug. Wij worden een vast onderdeel van het programma.

Wij danken jullie.