Sheila

18 maart 2025

 

Tonny: Hallo, hoe is jouw naam? Mogen we dat horen?
Gast: Wie bent u?
Tonny: Ik ben Tonny. Karin en ik, wij mogen mensen ontvangen die graag een boodschap willen doorgeven.
Gast: Ja, dat weet ik, daarom mocht ik hier zijn. Ik ben hier niet om vergeving te vragen, maar ik wilde graag iets doorgeven, iets vertellen. Ik ben nog jong, ik ben een vrouw en ik ben nog niet zo lang geleden van de wereld weggegaan.
Tonny: Hoe heet je?
Gast: Ik ben omgekomen bij een schietpartij op een school. Ik ben een Amerikaanse.
Tonny: Ja. Och..
Gast: Mijn naam is Sheila.
Tonny: Goh Sheila, wat een schok moet dat geweest zijn.
Sheila: Ja. We waren met een aantal. Ineens waren we hier en ik had nog zoveel wensen voor de toekomst. Ik leefde graag. Ik had fijne ouders en een broertje. Ik was veertien. Mijn boodschap die is niet dat het geweld moet stoppen in deze wereld. Dat is evident dat dat moet gebeuren. Het is ook teveel om te benoemen. Zelfs alleen dit soort schietincidenten. Die zouden er niet moeten zijn en het heeft met heel veel te maken.

Het gaat om iets heel persoonlijks. Ik had wensen voor dat leven en die waren ineens weg. Toch lag het natuurlijk in het scenario van mijn leven dat dit ging gebeuren. Als je zulke belangrijke dingen meemaakt, dan is dat niet zomaar. Maar daar sta je liever niet bij stil. Als je hier aankomt wil je niet horen dat het bij jouw levensplan hoorde. Maar ik ben hier nu al geruime tijd en ik leer snel en graag. Het is een prachtige wereld. Ja, ik mis mijn ouders en zelfs mijn grootouders zijn nog op Aarde. Maar ik ben hier heel liefdevol opgevangen. Ik ben hier samen met mijn vriendin. Die is ook omgekomen.

Maar ik wil eigenlijk het belang aangeven van in het NU leven. Natuurlijk heeft iedereen wensen, toekomstperspectieven; althans veel mensen, want niet iedereen is in staat om dat te kunnen of te mogen. Toch is mijn belangrijkste boodschap: Leef niet morgen, maar vandaag. Je ziet hoe snel het afgelopen kan zijn. Elke dag is waard geleefd te worden. Schuif niks voor je uit denkend: ‘Dan doe ik dit wel en dan doe ik dat wel’, met de reden dat je het nu even niet hoeft te doen of iets kunt uitstellen. Ja, dat mag. Maar als je aan deze kant leert weten waar het werkelijk over gaat, dat de tijd alleen een instrument van de wereld is. Dat Altijd alleen het nu telt en dat het van belang is wat je nu doet en wat je op dit moment denkt. Dat het zo belangrijk is om de wereld ook te kunnen veranderen.

Mensen leven vaak met angst naar de toekomst, zeker nu. Die angst, dat is energie, die heel veel teweeg brengt. Wil dat zeggen, dat je niet meer aan de toekomst mag denken? Natuurlijk niet, maar in constructieve zin en voor iedereen. Natuurlijk mag je studeren om iets te gaan doen of voor jezelf. Natuurlijk is dat. Het hoort bij de wereld. Je leeft binnenin een tijdsruimte. Maar bedenk dat het leven heel kwetsbaar is en zomaar afgelopen kan zijn. Dan is het zo belangrijk hoe je er nu in staat, hoe je er nu naar kijkt, wie je nu bent.

Dat is eigenlijk wat ik even wilde zeggen. Ik ben geen veertien meer. Ik ben hier naar volwassenheid gegroeid. Het is een paar jaar geleden, misschien langer zelfs. Dank je dat ik dit even mocht zeggen.
Tonny: Dank voor je boodschap Sheila.
Sheila: Het is ook namens mijn vriendin. Zij is hier bij me, ze heet Adèle
Tonny: Allebei dank je wel.
Sheila: Dank je wel.
Karin: Dank je Sheila.