11 juni 2025.

Spirituele arbeid.

Meester Kuthumi.

Goedenavond, Meester Kuthumi wil vanavond graag gaan spreken over spirituele arbeid of nog juister de bereidheid tot spirituele arbeid.
Hij staat reeds te wachten. We zullen Hem welkom heten.
Goedenavond. Fijn om jullie allemaal te zien. Ik zie een paar nieuwe gezichten, dat verheugt me. We zijn oude bekenden geworden hè…als we hier zo bij elkaar zitten. Ik groet Tonny. Dank je Tonny namens ons allen dat je het steeds mogelijk maakt dat wij hier kunnen komen. We zijn je bijzonder dankbaar…allemaal…maar ik in het bijzonder. Ik hou van je.
Meester Kuthumi: Nu richt ik me aan jullie. Ja, spirituele arbeid. Jullie kunnen natuurlijk wel raden welke richting ik uit ga. Niemand is hier zomaar.
Jullie hebben allemaal wat je hier op Aarde ‘een rugzakje’ noemen. Dat rugzakje is bij velen van jullie al een stuk lichter. We spreken hier vaak over, heel vaak en dat zullen we steeds blijven doen. ik spreek dan over vergeving. Het is dé manier om het rugzakje, om het zo maar even te noemen, lichter te maken. Toch weten wij ook, hoewel het vaak besproken is, dat het bij ieder van jullie een eigen proces is, dat ieder hier een eigen weg in kiest. Dan heb ik het niet eens over tijd, want de tijd die jullie nodig hebben om tot volledige vergeving te komen is verschillend. Het gaat op en neer. Weet dat daar ook geen oordeel over is. De bepakking is bij iedereen anders. Dat moest zo en dat weet je.
Voor de mensen die nieuw zijn wil ik nog even herhalen waar vergeving over gaat. De vergeving waar wij over spreken is niet zoals je die kent uit de kerk. Het is een ander concept. Het is namelijk de vergeving die je vraagt voor jezelf. Niet voor wat je niet goed gedaan hebt of wat zondig is, maar het is het opheffen van alles wat jouw leven zwaar maakt en je verhindert jezelf te zijn. Iedereen heeft zijn eigen pijn, zijn eigen verdriet, zijn eigen frustraties, zijn eigen onmacht, zijn eigen kwellingen. Ieder van jullie gaat daar op een andere manier mee om.
Daarom zijn wij gekomen, om de vergeving zoals Jeshua die tweeduizend jaar geleden bracht weer onder de aandacht te brengen, maar in een nieuw jasje. Alle zwarigheden die je bij je draagt, alles wat je weerhoudt om vooruit te komen, alles wat je weerhoudt om jezelf te zijn, te zijn die je wilt zijn, wordt door ons opgeheven zodra je het vraagt. Je biedt het ons aan.
Ik weet het, dat jullie dit weten. Toch kan het nooit genoeg gezegd worden. Want zwarigheden zijn niet zomaar zwarigheden. Wat voor de een zwaar is, is voor de ander licht te benoemen. Zo kan ik nog veel voorbeelden geven. Als je meer weet, zoals wij het jullie vertellen, is het leven niet zozeer een leerplaats, maar ook een plaats van uitdaging. Naar mate je meer opheft wat jou weerhoudt om te leven zoals je wilt, wordt het leven een uitdaging. En op die uitdaging doen wij een appel. Jullie weten dan heel goed waar ik over spreek. Vóórdat je aan dit leven begon ben je al door ons op de hoogte gebracht van wat de bedoeling is. Ik weet het wel…je zou zomaar kunnen zeggen: nou, hier heb ik niet voor gekozen! Zo moet je het ook niet zien. Jullie zijn allemaal vrijwillig naar deze Aarde gegaan met de kennis van hoe het zou zijn in grote lijnen. Want de mens heeft een vrije wil. Wat je wel kiest, is wat je niet meer wilt. Daarvoor moeten soms nog hele oude zaken verwerkt worden, oude trauma’s. Maar ook oude oordelen over jezelf, over wie je ooit was. Dat maakt het dan zo zwaar.
Toen jullie aan dit leven begonnen is jullie gezegd dat dit jullie laatste leven is. Het laatste leven van je ziel. Zij heeft de school afgerond en zit voor het examen. Jullie weten, dat er op Aarde verschillende opleidingen zijn. Dat is aardig vergelijkbaar. Ieder krijgt wat hij kan en wat mogelijk is. Maar iedereen heeft precies dat meegenomen aan kwaliteiten, aan mogelijkheden, aan talenten om dit te kunnen doen; om te kunnen rondmaken waar je voor gekomen bent, zonder uitzondering. Ja, ik weet ook dat jullie denken: Dit weet ik al Meester Kuthumi. Toch blijven we dit zeggen, omdat verschillende van jullie toch nog op een kruispunt staan. Waar sta ik voor? Ga ik eerst rechts? Ga ik linksaf? Ga ik rechtsaf? Ga ik rechtdoor of ga ik gewoon zitten? Het is niet makkelijk. Verschil is wel, dat jullie vergeving kennen en je hebt kennis waarom je hier bent.
Als ik het heb over de bereidheid om spirituele arbeid te gaan verrichten, dan heeft die bereidheid te maken met de wil om jezelf volledig vrij te maken; om jezelf te gaan herkennen voor wie je werkelijk bent; om door die andere bril te gaan kijken. Dat is best moeilijk, dat weet ik. Toch weet ik ook, dat jullie vooruit gaan. Het is moeilijk als je hier op Aarde bent om de nieuwe kennis te combineren met je dagelijkse leven. Wij spreken altijd over een proces. Jullie leerwerkzaamheden op Aarde lopen parallel met de arbeid voor de hiërarchie bij ons. Het is een uitbreiding, het zijn parallelle wegen.
Niet denken: oh, ik ben er nog lang niet en ik moet nog zoveel loslaten en ik snap het niet…ik doe zo mijn best. In dit proces van overgave ligt dus het werk wat jullie al doen, jullie arbeid. Want wat jullie bereikt hebben reeds, die Lichtheid, die draag je bij je. Als jij met je buurvrouw of buurman of een vriendin gaat spreken over je eigen moeilijkheden en waar je tegenaan loopt, dan draag je dat Licht met je mee. Terwijl je de ander vertelt wat jouw moeilijkheid is, zet je het voor jezelf weer even op een rijtje. Zo gebeurt het. Een ander uitleggen waar jouw moeilijkheid ligt, is in feite een uitleg aan jezelf. Je komt zo steeds een stapje verder. Dat is de schoonheid van het proces. Die ander hoeft niet eens een antwoord te geven. Die kent het antwoord ook niet. Niemand weet dat beter dan jijzelf. Maar in dat delen ligt de clue. In dat delen doe je al zoveel en dat hebben jullie gewoon niet in de gaten. Want dan zou je nu opspringen en zeggen: hoi, wat ben ik ver gekomen! Want als er iemand veel deelt dan ben ik het wel!
Ja, en wat jullie soms ook wel eens vergeten, dat als je ons iets vraagt, wij dat horen. Het antwoord kan komen in de vorm van rust, dat er een rust indaalt. Die maakt dat je voor jezelf alles even overweegt: was dit nou zo nodig? Was het nou zo belangrijk dat ik dit gedaan heb? Heb ik dat nou zo verkeerd gezegd? Had ik dat anders moeten doen? Die rust, die rust die je dan voelt, die geeft het antwoord. Dat is jouw innerlijk zelf. Dat is jouw essentie die het doet. Hoe meer je hier naar luistert des te dichter kom je bij jezelf. Dat brengt je in het contact met ons. Het Hoger Hart waar we vaker over spreken, dat is een communicatiecentrum, dat weten jullie ook wel. Als je met je Hoger Hart spreekt, dan is de taal je intuïtie, een communicatieve taal. In die taal, spreek je met ons, met de Heilige Geest. De Heilige Geest is een manifestatie van het leven. Het is een bundel energie, maar het is ook een persoonlijkheid. Het is een ziel als iedereen. Het is één van de schenkingen van God. Voor ons is Hij de stem namens God. Als wij voor jullie een opdracht uitvoeren, zoals transmutatie, het omzetten in een andere energie, dan is het De Heilige Geest die dit realiseert en tegelijkertijd is. Dat is zijn straal, dat is zijn kracht. Daarom is het ook de stem namens God. Het is God die me terug roept naar Huis. Dat is de bedoeling.
Maar nu is er nog iets. Dan zijn jullie zover gekomen dat je gaat opmerken: hé ik krijg toch wel heel vaak mooie ingevingen die kunnen toch niet van mij zijn? Dit bedenk ik toch niet? Ik heb het ook niet gelezen.
Als je gaat schrijven, dan schrijf je soms albums vol! Herkenbaar? Allemaal van jezelf en ineens kom je iets tegen waarvan je denkt: hè…je bladert wat terug… toen schreef ik het ook al…toen ook al! Wat ik hier schrijf is niet van mij! Dit is wel heel mooi.
Maar het is ook in contact met anderen, want niet iedereen schrijft, merk je zomaar dat je mensen tegenkomt met wie je resoneert, die hetzelfde pad bewandelen als jij. Dat wil niet zeggen dat ze altijd hulp aanbieden, maar het gevoel iemand tegen te komen die jou onmiddellijk begrijpt, dat is zo mooi. Weet dan, dat wij erbij zijn. Dit is het begin.
Dan kom je ineens ergens waarin je in een stroomversnelling komt. Het loslaten gaat steeds beter en je gaat begrijpen waar het over gaat. Je gaat ècht begrijpen waar het over gaat. Dan komt het werk naar je toe. Plotseling? Nee. Soms is het iets wat je al doet, maar je gaat het met andere ogen bekijken. En ja, soms komt het nieuwe naar je toe en is het anders dan dat jij gedacht had. Die verrassingen zijn soms groot, want daar zorgen wij voor. Weet je al dat wij dat van tevoren met veel plezier afgesproken hebben? Dat we jullie gewoon een keertje laten schrikken op de een of andere manier? Dat je denkt: Ik ga die richting in en ineens ben je daar! Doe je iets totáál anders. Het kan ook gebeuren dat mensen met wie je het zo goed kon vinden wat verder weg komen te staan.
Maar jullie zijn allemaal min of meer een beetje al in een situatie gekomen waarin jullie denken: ja, ik ga eropuit. Dit snap ik. Dit wil ik delen. Dit kan ik goed. Dan krijg je, en het is echt zeer menselijk, dat jullie jezelf gaan vergelijken met de ander. Heb je ooit van een valkuil gehoord? Nou dit is er een: …ja maar zij…ja maar hij…ja bij mij is het anders zover ben ik nog niet, want…want…
Het is bij iedereen anders. Je kúnt het niet vergelijken. Het is ook niet iets waar je een diploma in haalt. Je bent niet hoger in rang of in status. Ja zul je knikken, want dat snap je wel. Je snapt ook wel, dat die valkuil voor ieder van jullie er zal zijn en dan is het zo belangrijk dat die zelfliefde aanwezig is waar wij zo vaak over spreken. Zelfliefde is jezelf accepteren volledig voor wie je bent met alles erbij. De erkenning van je eigen schoonheid en je eigen uniekheid. Wat ook heel belangrijk is, is dat je vertrouwt op ons. Wij zijn jullie vrienden. Wij zijn jullie collega’s in de Geestelijke Wereld. Zonder jullie kunnen we eigenlijk niet veel. Wij hebben jullie nodig. Wij wachten op jullie. Wij hebben dit heel ruim besproken van tevoren. Vertrouw erop, dat wat jullie gaan doen niets met tijd te maken heeft. Het kan zomaar zijn de laatste paar jaar van je leven, het kan ook morgen zijn. Het kan heel weids zijn…het kan internationaal zijn…het kan nationaal zijn. Het maakt voor ons niet uit. Wat jij te geven hebt, is voor ons van het grootste belang en ieder van jullie hier is daartoe geroepen. Omdat vertrouwen in jezelf te hebben. Er komen nog genoeg dingen op je weg die je soms aan het twijfelen brengen. Dan kunnen wij hier zeggen: doe dat niet. Maar je gaat het ook steeds meer tegen jezelf zeggen omdat je weet waar het over gaat.
Weet onze weg is ook zo geweest. Onze zielen zijn wat ouder wij hebben meer ervaring. Jullie zijn onze jongere broers en zusjes. Wij zijn gelijkwaardig. Wij vertellen jullie alleen maar wat wij zelf hebben doorgemaakt. Wij hebben hetzelfde proces gekend. Vaak in tijden waarin het zeer gevaarlijk was. Maar jullie komen andere zaken tegen op je weg. Het is in deze tijd helemaal niet zo makkelijk om naar voren te stappen en te zeggen: Dit ben ik. Dit wil ik zo graag delen met jou, want het is zo belangrijk daar gaat het in essentie om. Wat je ook gaat doen, dat is de essentie. Dat je het Christus-bewustzijn wat je zelf draagt en wat iedereen draagt, dat je daarover gaat spreken. Dat je gaat uitdragen wat het jou geeft, wat het voor jou betekent en wat het voor ieder van jullie betekent. Je gaat mensen meenemen. Jullie worden nu de oudere broers en zusjes, die de kleintjes bij de hand nemen. Samen terug, op weg naar Huis.
Dank je dat je gekomen bent. Dank je.