13 juni 2025.

Spirituele bagage.

Meester El Morya.

Zo, dat is toch al een aardig publiekje. Goedenavond allemaal.

Ja, ik ben heel dicht bij Karin. Wij vloeien ineen als het ware. Ik heb ernaar uitgekeken. Het is zo fijn om dit te mogen doen. Je moet wel weten ik ben nu echt haar. Ik kijk met haar ogen. Ik spreek met haar mond en ik ben in haar lichaam. Je zult zeggen: de andere meesters toch ook! Ja, maar het voelt zo eigen. Ik ben het als het ware zelf die hier zit. Dus laat ik gaan zitten zoals ik pleeg te zitten. Niet altijd als een heer, maar wel volkomen op mijn gemak.

Waar ga ik vanavond over spreken? Mijn onderwerp is: spirituele bagage. Aha, denken jullie, dat lijkt me interessant. Nou, dat is het ook. Jullie weten inmiddels wel dat je allemaal bagage bij je draagt. Je bent niet echt licht naar deze wereld gekomen. Met licht bedoel ik gewicht. Jullie hebben allemaal een bepakking meegenomen. Die bepakking, en dat is niet nieuw, is bij iedereen anders. Ieder nam mee wat precies bij hem/haar zou passen. Dat is zo mooi. Het is niet onrechtvaardig. Het is precies wat het moet zijn. Die bepakking, waar ik dan nu over wil spreken, zijn de taken die jullie meegenomen hebben. Dat is voor jullie natuurlijk al láng duidelijk! Ik zie jullie schrikken…echt niet? Nee…dat wist ik… daarom ga ik er ook wat over vertellen omdat het belangrijk is, door jullie menselijke ogen gezien, wat het werkelijk is. Eens kijken…waar denken jullie aan? Jullie denken bij taken natuurlijk aan iets wat je gaat doen in de toekomst of nu al doet. Je bent al begonnen misschien. Iets wat je graag doet, iets waar je goed in bent, iets waar je hart naar uit gaat…het komt op je weg…je hebt het gehoord. Nog wat vergevingssessies denk je en ik ben er bijna…dan komt het gewoon voor me te liggen. Dan wordt ik op een dag wakker en ik denk: ja, dit is het. Dit moet ik gaan doen.

Ja, zo kunnen jullie denken. Laat dat nou helemaal niet het geval zijn…dat het toch anders is. Daarom heeft het ook geen enkele zin bij de ander te kijken wat hij doet en wat hij al gedaan heeft. Of te denken: die kan veel en ik kan niks! Daar heeft het helemaal niets mee te maken. Er is hier niemand in achterstand. Nee, jullie zijn allemaal precies op dat stukje weg waar je moet zijn. Het is misschien bijna niet te geloven, want je hebt al zoveel afslagen gemaakt naar rechts en naar links…dat je maar nauwelijks op die rechte weg kunt blijven. Maar het is geen rechte weg. Het is iets anders. De bagage waar jullie zo naar kijken als mensen dat is eigenlijk iets wat niet door mensen zelf is bedacht. Het is een zielenkwestie. Het is de keuze van jullie ziel. Die ziel weet héél veel. Die weet dat dit het laatste leven zou kunnen zijn. In de programma’s van deze wereld lijkt het daar ook op: alles is in dienst van jullie transformatie en iedereen kan daar kennis mee maken. Iedereen maakt grote stappen ook zonder het zelf in de gaten te hebben.

Ja, het is de keuze van de ziel. Die ziel van jullie vond het heel spannend om aan dit leven te beginnen. Eigenlijk was al ontzettend veel uitgewerkt. Al je capaciteiten, vaardigheden, kwaliteiten waren gereed om gebruikt te gaan worden in die nieuwe wereld die zich zou aandienen. Maar als mens moet je toch nog even door die aardse werkelijkheid heen om te kunnen gaan begrijpen waar jouw leven over gaat. Zoals jullie hier zitten hebben jullie al een hele gang gemaakt. Toch heeft het een andere aandacht nodig dan jullie tot op heden gedacht hebben. Omdat jullie hier zitten en omdat jullie ons horen, kunnen wij jullie al veel uitleggen en groeit er al een bepaald besef. Maar in de meeste gevallen komen de mensen niet hier en voor hen is veel nog hetzelfde. Toch zitten ook zij in die transformatie en in die verandering en hebben ook zij de keuze gemaakt in dit leven iets te gaan doen. iets waar zij heel speciaal voor gekomen zijn.

Hoe ziet die ‘andere aandacht’ er dan uit? Eigenlijk zijn jullie hier niet om te begrijpen waar het leven over gaat, dat voel je inmiddels wel aan en je weet het ook. Jullie zijn hier om tot heelheid te komen. Dat betekent niet dat je alles wat belemmerend is al hebt moeten loslaten, maar je zou  kunnen zeggen dat dit proces van loslaten een voorwaarde is om gelukkig te zijn. Om die mens te kunnen zijn waar je ziel naar verlangend is; zoveel levens heeft hij geleefd. Zoveel meegemaakt. Zoveel ervaren. Hij wist toen hij aan dit leven begon: ik ga het nu weten…ik ga nu weten wie ik ben…ik ga laten weten wie ik ben…ik ga laten zien. Ik ga laten zien en ik ga voelen hoe het is om die mens te zijn die de hele school is doorlopen en tot een einde gekomen is. De mens die mag oogsten. Dat wil ik zijn hier. Dat ga ik meemaken.

Dat is eigenlijk het doel van iedere mens hier op Aarde. Jullie zitten daar zo dichtbij. Je mag ook weten dat gelukkig zijn ook weer anders uitgelegd mag worden. Het is een gevoel, een ervaring die iedereen weleens meemaakt in zijn leven, al is het maar een paar seconden. Dat je voelt, dat je beseft: hé…alles is liefde…alles is goed. Ik moet niets. Het is goed wie ik ben. Wat ik nu zeg ervaart niet iedereen, maar wel al heel veel mensen. Het is de bedoeling dat iedereen  op enig moment die ervaring gaat krijgen en gaat voelen. Het hoeft maar een momentopname te zijn. het is dan de essentie die geraakt wordt. Dan kan die essentie echt gevoeld gaan worden. Dat is wat jullie willen.

Het is zo belangrijk dat jullie gaan zien dat je uniek bent. Stel je voor, iemand die zwaar gehandicapt is mentaal en fysiek, denk je dat die gekomen is om alleen maar iets uit te werken uit een vorig leven of kun je de gedachten toelaten dat die persoon ook iets anders komt brengen, een eigen taak heeft? Jullie weten dat niet, want die mensen zijn vaak niet aanspreekbaar. Maar een innerlijk geluk is er wel. Velen van hen weten wat ze hier komen doen, ze weten wat hen dreef. Zij verspreiden het Licht in grote mate. Het zijn lichtwezens. Het zijn wellicht mensen die als ziel net zover gekomen zijn als jullie, maar die het op zich genomen hebben om de liefde te laten zien, om de liefde te spiegelen, het mededogen te spiegelen, de onmacht te spiegelen. Dat doen ze. Dat is hun taak. Als je dan zegt: ja, maar dat is toch niet gelukkig? Jullie moeten een andere definitie maken van wat geluk is. Gelukkig zijn is: kunnen doen waar je voor gekomen bent en leven als wie je bent zonder enig oordeel over jezelf. Wil dat zeggen dat je nooit eens een keer morren kunt? Dat je een keertje ontevreden bent met jezelf of verdrietig? Nee…je mag gaan loslaten het gegeven dat er nog zoveel komt…dat je nog zoveel moet doen…dat je het nog niet helemaal begrijpt. Laat het vergelijken ook. Doe dat niet. Je weet het ook niet. Er zijn mensen in de wereld op cruciale posities waarvan jullie denken:…oh, wat ben ik blij dat ik die persoon niet ben. Ik zou niet in haar of zijn schoenen willen staan. Die persoon komt vast niet uit het Licht of die gaat voorlopig nog niet naar het Licht. Jullie weten dat niet. Jullie weten niet welke rol ze op zich genomen hebben. Ieder doet wat in zijn vermogen ligt om te doen wat hij zich voorgenomen heeft. Iedereen is hier vrijwillig al is het soms nog zo zwaar.

Die spirituele bagage is dus niet een letterlijke taak. Als jij dichter bij jezelf gekomen bent en je hebt je gevoel: ik ben thuis bij mijzelf, dan maakt het niet meer uit wat je nog gaat doen. Dan ga je gewoon iets doen wat je leuk vindt, wat je fijn vindt. En of je daar nu heel veel mensen mee bereikt of elke keer maar één persoon dat maakt niet uit. Het gaat om het verankeren. Jullie verankeren de liefde die je voor jezelf teruggevonden hebt in deze wereld en die verbreidt zich. Daar gaat het om. Ieder doet dat op zijn eigen manier, op zijn eigen wijze. Het gaat niet om veel of weinig. Het is Licht. Het is jullie Lichtkwaliteit die verankerd wordt en die is van jullie allemaal zéér mooi. Je mag het alleen zelf gaan beseffen. In die tijd zit je nu. Daar zijn jullie mee bezig.

Als jullie een eindje op weg al zijn zo waar je nu bent, dan gaat ook steeds meer naar boven komen wat het betekent die liefde voor jezelf. Je gaat dingen loslaten. Je vindt allerlei dingen niet zo belangrijk meer. Je voelt wat jouw essentie is, dat als je prettig in jouw velletje zit, je dat ook aan anderen gunt. Al zeg je maar goedemorgen tegen je buurman, omdat je jezelf zo prettig voelt. Je weet waar het over gaat, omdat je weet wat het is dat je uit wilt breiden. Het gaat om uitbreiding. Uitbreiding van wie jullie zelf zijn. Nog meer zijn dan wie je nu bent als mens. Als zielen zijn jullie allen zeer mooi. Als mens mag je ook de liefde in je hart gaan uitbreiden. Als je dat doet ga je beseffen wat het uiteindelijk is om hier te zijn. Je gaat niet alleen alles loslaten wat overbodig is, natuurlijk ga je niet alles loslaten, maar je gaat loslaten allerlei gedachten die je dagelijks bespringen en die je aan het twijfelen maken en die je het gevoel geven dat iets niet eerlijk is of dat je achterloopt, omdat je het nog niet helemaal begrepen hebt. Maar dan zeg ik: wat bedoel je dan? Wat heb je dan niet begrepen? Wat moet je dan nog weten? Je hoeft alleen te kijken naar je hart? Dan zul je zeggen: wat is dat hart voor mij? Hoe moet ik mij dat voorstellen? Dan vertel ik jullie dat je het wel weet. Als je eerlijk bent dan weet je dat. Maar misschien heb je moeite om het jezelf te erkennen. Is er toch nog iets wat je in jezelf veroordeelt, wat er niet mag zijn?

Neem nou een goede dag waarin het goed gegaan is, waarin de zon schijnt…je voelt je goed…je voelt je fijn. Meer is het niet. Dat is het. Als je dat kunt vasthouden. Wil dat zeggen dat als je verdrietig bent omdat er zoveel gebeurt in je leven, dat dat verdriet er niet mag zijn? betekent het dat je als een vrolijke Frans door het leven moet lopen? Nee. Je bent een mens, dus je verdriet is altijd terecht. Maar de mate waarin je daarin blijft hangen en vasthoudt, dat is waar je naar mag kijken. Jullie zijn zo goed allemaal om anderen te troosten, ieder van jullie. Het troosten van jezelf is het allerbelangrijkste. De liefde in jezelf wil aangesproken worden. Die wil leven. Het is de enige keer dat je als mens zo kunt leven; dat je vrij bent om zo te kunnen leven. Omdat alles wat op je weg komt en wat verdrietig is, daarvan weet je dat het weer weggaat. Het blijft niet. Het enige wat blijft is de liefde. Ik denk dat dat belangrijk is voor jullie dat je je meer gaat realiseren dat alle verdrietige omstandigheden niet blijvend zijn. Ze gaan weer weg. Denk eens aan jullie ouders. Zij hebben verdrietigheden gekend in hun leven: zware zaken, ziekte. Het was ook een andere tijd. Zij wisten nog van niets. Ze hebben zich zo’n zorgen gemaakt en van alles bedacht om zich in het leven staande te houden, maar het bestaat niet meer. Zij zijn in een andere wereld. Zij denken niet meer aan het leven wat achter hen ligt. Ze weten nu veel meer. Ze weten heel veel. Alles verdwijnt. Alleen nu is belangrijk. Zo mag je ook naar verdriet kijken en zware omstandigheden. Ze gaan voorbij. Ze zijn niet blijvend. Het gaat erom: Hoe ga ik daarmee om? Welke plaats geef ik het in mijn leven. Wat doet het met mij dit verdriet? Hoe wil ik ermee omgaan? Hoe wil ik mezelf troosten? Hoe kan ik mezelf troost bieden? Alles komt uit jullie eigen hart. Alles is daarmee te hanteren. Dan is eigenlijk niets te zwaar meer.

Het is dus de ziel die de keuze gemaakt heeft voor dit leven. Die ziel kan voor een leven gekozen hebben waar jullie huidige leven helemaal niet zo op lijkt. Oh, denk je, ik ben de verkeerde weg ingeslagen. Er klopt iets niet. Jawel, het klopt wel. Alleen wát jouw ziel zich voorgenomen heeft dat weet je niet. De ziel denkt niet: ik ga in de zorg en wordt directrice van een groot ziekenhuis in Afrika. Dat heeft de ziel niet bedacht. Hij heeft zijn kwaliteit mededogen, zorg voor de ander, de liefde voor de ander uitgekozen in dit leven en daar is hij goed in, dat is een sterk punt van deze ziel en dat gaat hij leven. Dat is wat jullie binnenin jezelf ook voelen. Voel je eigen kwaliteit. Daar mag jezelf richting aan geven. Het leven helpt. Naar mate je steeds liefdevoller in je eigen leven komt te staan, trek je het aan. De mensen en de zaken komen naar je toe. Dat is wat er dan gebeurt. Wil dat zeggen dat als je een ideaal hebt dat je daar niet voor hoeft te gaan? Natuurlijk niet. Het is mooi om daarmee bezig te zijn en een doel te hebben voor jezelf, een focus. De ziel heeft dat dan zeker bedacht. Als je heel erg gefocust bent dan geloof maar dat die ziel daar aanwezig is. Maar het is niet persé zo. Het hoeft niet zo te zijn. Hij kan zich in het algemeen iets voorgenomen hebben en dat zijn vaak kwaliteiten, talenten en dat voel je en dat weet je. Dan weet je ook dat je die richting in moet gaan hoe die weg er ook uitziet. Door steeds dichterbij jezelf te komen en een aantal dingen los te laten die niet van belang zijn. Meer liefde in je eigen leven brengen, dan komt het op je weg. Verbind je eraan.

Ik weet dat het moeilijk is wat ik zeg, hoewel niet eens nieuw. Jullie weten het al. Maar in het werkelijke leven in de dagelijkse gang, denk je zo nog niet. Toch is dat de bedoeling. Dat in die focus die je hebt, je dagen gevuld gaan worden. Je komt eigenlijk een beetje los van de wereld. Dat is die vijfde dimensie ook. Met dat ene voetje al in de vijfde dimensie zijn. Je komt werkelijk een beetje los van de wereld, van de dagelijkse gang die soms zwaar kan zijn en waarbij je allerlei zaken in je hoofd houdt die allemaal nodig zijn en moeten gebeuren. Je realiseren dat het anders is en steeds meer kunnen loslaten, maakt dat je steeds dichter bij jezelf komt. Of die ziel komt steeds dichterbij. Die gaat zich steeds meer met jou verbinden zoals ik nu met Karin verenigd ben. Zo gebeurt het jullie ook. Het is de bedoeling.

Kijk dan eens wat je zo door de gang denkt van de dag, waar je aandacht het meest naar toe gaat, wat je het liefste zou willen. Het hoeven geen grote betrekkingen te zijn. Je hoeft niet voor heel veel mensen te gaan zorgen. Het is maar net wat je kwaliteit is. Misschien voor de eerste keer van je leven heb je een huis met een tuin en kun je je geluk op in de tuin. Pluk je bloemen en die deel je. Je gaat graag wandelen. Ga wandelen. Ga van je leven één grote wandeling maken. Neem daar mensen in mee. Het is jouw gevoel en liefde voor jezelf die je verankerd hebt. Dat is jullie grootste aandeel hier op Aarde in deze overgangstijd, omdat dit vroeger nooit geweest is. Dat jullie de liefde voor jezelf kunt gaan verankeren, dat is nieuw. Dat is wat je doet voor de wereld, daar deel je in. Dat is waar het over gaat. De wijze waarop maakt dus niets uit. Je hoeft er zelfs nooit meer van je stoel te komen bij wijze van spreken. Al zou je altijd blijven zitten, dan nog doe je het, wat natuurlijk heel mooi is voor de mensen die werkelijk niet uit hun stoel kunnen komen. Die zijn er natuurlijk ook. Niets meer en niets minder.

Dit wilde ik jullie graag vertellen. Heel fijn, dat jullie allemaal gekomen zijn. Dank jullie wel.