Nu volgen nog een paar channelingen, die bij wijze van oefening, gehouden werden in kleine kring.

De boodschappen zullen gaan over wat mensen in zijn algemeenheid kunnen doen, hoe ze naar de verandering kunnen gaan kijken, niet individueel, maar ook in het samenzijn in deze wereld. Het belang van verbondenheid. Iedereen gaat daarmee ook zijn eigen taak voelen en de kracht daarvan. Het zal herkenning geven en blijdschap. Je gaat ondersteund worden door meer mensen. Je hoeft het niet alleen te doen.

 Zelfdoding.      Meester El Morya   16 Mei 2022

Dan begin ik meteen (richt zich ook naar de vraagsteller). Het is een goed thema. Zelfdoding is in feite niets anders dan opgeven. Is dat erg? Nee (met klem). Je bent een mens en soms zijn taken, die mensen op zich genomen hebben, heel zwaar.

Jij weet al, dat mensen van te voren hun leven bespreken en als levens besproken worden, wordt het a.h.w. al een beetje ingecalculeerd, zou je kunnen zeggen, om een moeilijk woord te gebruiken; er wordt rekening mee gehouden. De ziel die aan dit leven begint vraagt het ook vaak: ‘Als het moeilijk wordt, mag ik dan terug naar huis?’. En dan zeggen wij: ‘Ja, we zullen er voor je zijn’. Belangrijk om te weten zowel voor zij die aan levensbeëindiging denken, als zij die achterblijven: Iedereen wordt in liefde ontvangen. Iedereen wordt onmiddellijk benaderd. Er ligt geen oordeel op. Er is niemand die gestraft wordt. Het wordt begrepen en daarom is het zo belangrijk, dat dit taboe doorbroken gaat worden. Het is de wil van diegene, die hier keuze voor maakt en wij aanvaarden dat. Wij accepteren dat. Het is goed, het mag.

Aan deze kant aangekomen wordt besproken wat gebeurd is. Je bent verhoogd in je bewustzijn en alles is transparanter in de geestelijke wereld. Het terugblikken hier, hoewel alles er anders uitziet en minder zwaar, is het vaak niet minder verdrietig.

Ik denk dat het fijn is dat we nu even stoppen.

Tonny: Mag ik nog een vraag stellen over dit thema?

Als U zegt, dat iedereen die zelfdoding heeft gepleegd, wordt geholpen, dan zou ik me kunnen voorstellen, dat het dubbelop is dat wij (de mensen hier in de stof) soms bezig zijn met iemand te helpen, die hier doende is, dwalende is, om naar het Licht te gaan.

El Morya: Ja, omdat er vanuit gaan, dat als iemand zo uit het leven weggaat, dat het dan even niet goed gaat, dat het de bedoeling niet is. Daar zijn heel veel meningen over. Wat de mens dan altijd doet is Licht sturen (bidden) en dat is altijd goed, dat komt altijd aan. Alles wat in liefde gebeurt is goed.

Tonny: ..en het kan een aanvulling zijn op alle hulp voor degene die ontvangt in de andere wereld.

Ja, de ander voelt dat er voor hem/haar gebeden wordt en dat is altijd goed.

Hulpverlening

Wij willen het vandaag hebben over hulpverlening. Hulpverlening als daad van liefde. Voor veel mensen is het een daad van liefde. Het is even uit jezelf stappen en iets doen voor de ander. We hebben vorige keer al verteld dat dat niet helemaal de werkelijkheid is zoals wij hem ervaren. Het heeft met veel dingen te maken, de reden waarom iemand wil helpen. Hier is veel over te zeggen en we gaan dit nog meer gedetailleerd bekijken. Deze avond niet. Het gaat om de liefde voor het helpen op zich, die is in ieder hart wel aanwezig. Als de mogelijkheid er is en er wordt een appel op je gedaan, dan wil je er graag zijn voor je medemens. Het doet je goed. Het doet een zekere liefde opbloeien in ons hart. Deze liefde, die wij liefde noemen, daar willen wij geen afbreuk aan doen…maar is een emotie.

Hebben wij het dan over liefde waar wij in onze sferen over spreken? Nee het is nog een hele menselijke liefde maar hij is wel mooi. Voor een heel groot deel van deze wereld is dit nog de liefde. Eigenlijk even jezelf niet belangrijk vinden en voor een ander iets over hebben. Meeleven met de ander. Meeleven, ook al komt het jezelf niet zo goed uit, dan is het toch fijn dat je voor de ander iets kunt betekenen. Het is een grond waarop veel mensen denken als ze hulp geven. Ook als het acuut is. Als mensen dan terugkijken zijn ze vaak blij en soms geeft het zelfs een geluksgevoel dat ze iets hebben kunnen betekenen, dat ze net op die plek waren waar het nodig was.

Maar je begrijpt, ook dat is meer een menselijke liefde. Liefde heeft heel veel facetten en wat wij graag willen onderwijzen is het verschil tussen de menselijke liefde die hele grote gradaties kent en ook een hoge graad kan kennen en de Goddelijke Liefde. Een groot verschil is dat de menselijke liefde veranderlijk is.

Wij willen graag helpen en doen dat misschien ook, maar er kan zomaar iets gebeuren waarin we zelf hulp behoeven. Nemen wij de liefde van de ander ook aan? Willen wij dan nog de liefde aannemen die we zo makkelijk aan de ander geven of vinden we dat het zelf moeten doen? Is het gelijk oversteken? Heb je er dan aan gedacht dat die ander het misschien vanuit zijn hart doet of kom je daar dan niet aan toe? Ben je teveel met zelf behoevend zijn bezig?

Voor veel mensen is dat een normaal gevoel. Ja dat kan, zul je zeggen, zo gaat het misschien wel. Ik wil mensen ook niet belasten. Ik kan het zelf wel. Ja misschien heb je gelijk, maar wat zou het met de ander kunnen doen die zo graag wilde helpen? Heb je daar de tijd voor om over na te denken? Neem je die tijd ook achteraf? Zou het kunnen zijn dat die daad van liefde heel graag geduld wordt door de ander en dat het een contact kan zijn, een uiting?  Zo zie je, dat op dit kleine centimetertje waarop ik spreek zoveel te zeggen is. Het hart en de liefde lijken een samengaan te zijn die onlosmakelijk verbonden is, maar dat is niet helemaal zo. We hebben ook te maken met onze gedachten, de persoonlijkheid.

Als je wat verder komt in deze materie ga je ook leren, dat er zelfs nog een ander hart is. Een hart wat nog dichter staat bij wie je werkelijk bent. Het is eigenlijk de weg die jullie gaan. Als je een goede hulpverlener wil worden dan is de verbinding met dat hogere hart juist zo belangrijk. Het is waarom wij hier zijn om de mensen daarop te wijzen. Spiegels voorhouden doen wij niet dat is aan de mens onderling om dat te doen. Wij laten zien wat er nog meer is en waar meestentijd nog niet aan gedacht wordt.

Ik vind het fijn,dat ik dit even met jullie kan delen. Het is wederom een klein stukje van wat er over dit onderwerp gezegd kan worden. Als je vragen hebt hierover, vraag ze. Wij wachten. Wij geven graag antwoord.

Meester El Morya, als je het gevoel hebt dat je het misschien niet helemaal met je hart doet, moet je het dan wel doen?

Dat is een mooie vraag liesbeth. Weet je, het is al zo mooi dat je erbij stilstaat, want daar gaat het om. Je legt de vinger eigenlijk al op de zere plek. Als je je daar van bewust bent kun je nog steeds helpen, maar je weet dat jouw helpen op dat moment eigenlijk precies is wat die persoon op dat moment vraagt, maar voor jezelf nog meer mag zijn, maar misschien is dat bij deze persoon ook juist niet nodig en is het goed voor wat het is. Wij weten dat je met je hart altijd aanwezig bent. Jouw intenties worden gevolgd door jouw hart en daar gaat het in feite om, dat je ieder mens op een eigen manier benadert en dat je soms meer voelt dan een andere keer. Dat is menselijk.

Je bent een mens, maar je voelt zelf onderscheid en dat is zo mooi, want daar ga je ook naar leven. Het is ‘a way of life’. Het is niet alleen maar hulp verlenen. Die kennis ga je steeds meer tot je nemen.

Liesbeth: Dank U wel.

Tonny: Is het geen toeval Meester El Morya, dat het hoger hart op de plaats is van de thymus? Hebben die met elkaar te maken? Heeft de thymus te maken met het hoger hart?

Jazeker Tonny, Het hoger hart is eigenlijk een poort, een ruimte, waarin jij als genezer, genezende kracht kunt ontvangen. Maar als deze ruimte vertroebeld raakt, omdat je bepaalde dingen nog niet durft of jezelf iets kwalijk neemt, dan wordt dat geraakt, gevoeld in het menselijk hart. De thymus is eigenlijk een verbinding, een middenweg. Wat in het hogerhart ervaren wordt kan ook gevoeld worden op het niveau van het hart.

Tonny: Is het dan de verbinding tussen het hogere hart en het hart?

Ja, de thymus geeft signalen aan het menselijk hart als er iets vertroebeld is geraakt? Ja, zo mag je het zien. Het zijn allemaal doorgangen, maar ook daar gaan we aandacht aan wijden. Dus daar ga je nog wel veel meer over horen.

Tonny: Want de spanning op het hart kan dus doorgegeven zijn door de Thymus? Hoeft niet natuurlijk.

Jawel.

Dank U Meester El Morya.    27 mei 2022

Eenzaamheid   

Welkom. Wij zijn heel benieuwd wat u vanavond gaat brengen.

Goedenavond Karin. Goedenavond mensen. Je zult het misschien niet gedacht hebben, maar ik kan ieder van jullie bij naam noemen: Sarah, Mieke, Gerry, Liesbeth en Tonny. Hartelijk welkom. Fijn dat jullie erbij zijn.

Ik wil vanavond spreken over eenzaamheid. Eenzaamheid is een breed onderwerp (begrip). Je zou bijna kunnen spreken van een containerbegrip, zoals jullie het noemen. Eenzaamheid in onze wereld bestaat niet. Het is typisch een verschijnsel, die alleen bij de mens bestaat. Eenzaamheid waar wij vanavond over spreken is niet de eenzaamheid waar jullie… Iedere mens ervaart eenzaamheid. Je kunt daar verschillende… eenzaamheid als feitelijk alleen zijn. Eenzaamheid, omdat je het moeilijk vindt te delen. Eenzaamheid, omdat je het gevoel hebt, dat ander jou niet begrijpen. Eenzaamheid als keuze. En dan zullen jullie zeggen: ‘Eenzaamheid?’. Dan is het meer alleen zijn, dan kies ik voor alleen zijn, maar dat is toch niet zo. Niemand kiest daarvoor.

Eenzaamheid is een groot begrip, maar betekent eigenlijk maar één ding: hoe thuis zijn bij jezelf.

Ik heb een huis, zul je zeggen en heb het daar best gezellig. Ja, dat wil ik aannemen. Toch is het zo ontzettend belangrijk, dat men gaat begrijpen wat het betekent om niet thuis bij jezelf te zijn. Eigenlijk geldt dit voor het grootste gedeelte van de mensheid. Al zou je net nog zo druk hebben in je bestaan, al praat je nog zoveel en heb je vrienden, nog zoveel sociale omstandigheden en dan nog… soms zelfs meer. (als ik) het is maar hoe die persoon het beleefd en er vorm aan geeft. Niet bij jezelf thuis zijn is verdrietig te noemen. En toch is het een waarheid, die in feite heel werkelijk gevoeld wordt.

Betekent dit, dat die mensen () ver van zielenzelf geraakt zijn? Neen. Ja, als je weet dat jullie thuis bij ons is, bij de Vader in een heelheid waar we eigenlijk thuishoren, dan zou je kunnen zeggen, dat de mensen die dit heel erg voelen: Ik ben thuis bij mezelf, een stukje van de waarheid vast hebben en daarmee durven te leven, daarmee zelfs gekomen zijn, daar een keuze in gemaakt hebben. Voelen jullie wat ik bedoel?

Dus ik ben begonnen bij eenzaamheid en ineens ben ik hier. Mensen, die daarom toelaten om te zeggen: ‘Ik ben niet thuis bij mezelf’, dat noemen, dat is er in veel gevallen niet, want op die wijze hebben ze het vaak als mens niet in de gaten, maar hun ziel wel. Het is een keuze van de ziel om dit pad te gaan en (al) je te realiseren, dat we hier niet thuis zijn met alle verdriet en beperking die het heeft. Want ja, soms nemen mensen een beperking mee waar genoeg etiketten voor zijn om dit te kunnen voelen en dit te kunnen realiseren. Voel je hoe moedig dat is en dat het een vóórsituatie is op iets nieuws dat mag gaan komen. Dat, als mensen hiervoor gekozen hebben, dat het een stadium is wat gevolgd wordt door eigenlijk een totaal nieuw leven. Je bent de confrontatie aangegaan. Nogmaals, mensen hebben het vaak zelf niet in de gaten en gaan soms hulp zoeken en anders krijgen ze hulp van buitenaf, want dat is toch niet goed. Maar het is werkelijk een keuze van de ziel. Deze mensen hebben veel te vertellen, zoveel te vertellen. Het is een essentie. Ze hebben zich enorm geïsoleerd. Misschien zijn het de mensen, die onder een brug slapen, omdat ze alles achter zich gelaten hebben of zich niet geliefd gemaakt hebben of ook niet meer wisten hoe ze het anders moesten doen, zich sociaal niet konden rechtvaardigen, mensen kwijt geraakt zijn. Het is mooi als hier meer aandacht voor gaat komen. Dat er meer begrip gaat komen, dat er zo ontzettend veel vormen zijn in afgewezen worden, maar die grote betekenis hebben.

Wij willen de komende bijeenkomsten hierover spreken. We gaan daar meer over uitweiden, de onderwerpen verdiepen, maar ook handvatten geven. Voor nu vind ik dit even voldoende.

Ik dank jullie voor jullie aandacht.

Vragen en antwoorden:

Stel je voor dat je een ziele-pad niet gaat, stel je voor ik beland onder de brug en mijn ziel had daar helemaal niet voor gekozen. Ik ben mijn ziele-pad niet trouw geweest, dus ik wijk af, dat is helemaal de bedoeling niet geweest van de ziel, maar ik slaap wel iedere nacht onder die brug. Ik doe helemaal niets. Ik ben volstrekt mislukt hier.

Antwoord: je mag het omdraaien. Als mens denk je, dat onder de brug komen volledig gefaald zijn betekent, maar dat is niet zo, juist onder die brug kan iemand juist in de diepte heel erg de betekenis ervan gaan ervaren. Je kunt niet falen. Omdat je vaak je ziele-pad niet kent. Mensen die tot op de bodem gaan komen er soms dichtbij, dan gaan ze heel diep en dat voelen ze dat ze die aansluiting missen, maar ze realiseren zich ook welke aansluiting het is, diep in zichzelf en dat is het begin van een verbinding en soms zie je dan, ook al zou het in het laatste uur van hun leven zijn, dat er iets gerijpt is en dan heeft de ziel zijn doel bereikt.

Is dat de bedoeling van dementie?

Dementie kent veel vormen en ja het is inderdaad een vorm waarin de ziel zich terugtrekt en de innerlijke dialoog aangaat en die nog niet goed begrepen wordt, nog helemaal niet, maar weet dat de ziel dan eigenlijk leeft zoals bedoeld, het komt nooit zomaar. Mensen kennen dan veel redenen waarom het gebeurt en dat is ook zo het gebeurt nooit zomaar, maar de mate waarin, de duur, de ernst heeft weer met de mens te maken en met de omstanders. Dementie heeft ontzettend veel verdiepingen en is het die vorm van eenzaamheid, zoals je ernaar kunt kijken, die beperking meeneemt. Mensen mogen beter gaan begrijpen wat een ziele-taak is, het is niet altijd iets verhevens of ideaal, maar voor een ziel wel. Hij is hiernaar toegekomen om binnen zichzelf iets uit te werken dat uitgewerkt moest worden en dat geen uitstel meer wil, maar het is erg moeilijk voor de mens zelf om daar de vinger op te leggen en dan toch naar die innerlijk stem te luisteren die het wel aangeeft. Als je in deze geestelijke wereld komt dan zie je de bedoeling achter alle dingen en dan kun je nog steeds werken aan alles wat je je voorgenomen had omdat je dan weet waar je aan werkt en waar het voor is dan ziet het er anders uit.

En als iemand uit het leven stapt en er wordt niets kwalijk genomen gelukkig en hij/zij wordt goed begeleid, maar is het pad om alsnog te verwerken, aan de andere kant dan langer dan op aarde?

Nee, daar is geen tijd voor, zoals je weet er is hier geen tijd, het grote verschil is dat het gordijn opgeheven is.

Dan is het voor iedereen fijner als je het kunt verwerken met overzicht erbij?

Nee, dat ligt toch anders, de ziel heeft er niet voor niets voor geopteerd om dit op aarde uit te werken of in een andere omgeving. De aarde is niet de enige keus. Op aarde zijn mensen, maar je weet er is meer leven in het universum, er zijn meer mogelijkheden en ook een mens die ervoor kiest om het op te geven, want dat is wat zelfdoding eigenlijk is, mag dat, die mogelijkheid is er. Soms is de mogelijkheid van tevoren al aangegeven, omdat die mens weet dit wordt zware ervaring. Soms gaat de ziel eerder terug niet door zelfdoding, maar door iets wat gebeurt.

Maar als de mens besluit hier te blijven in die pittige omstandigheid dan gaat ie de uitdaging aan, is dat het enige of zijn er…kunt u voorbeelden noemen wat het geeft als je op aarde uitwerkt?

Voor de ziel is dat een enorm bereik, maar ook voor de persoonlijkheid die dit gedurfd heeft en aan de andere kant is er een hele grote dienstbaarheid dat het achter hem/haar ligt, een kennis waarvan het gebeurd is en dat er zo ontzettend veel liefde en begrip voor is ook bij de persoon zelf. Geen oordeel en dat die persoon verder kan, maar wat ik zei, als mensen heel diep gekomen zijn, het aangedurfd hebben, dan is die innerlijke dialoog wel op gang gekomen en dan voelen mensen vaak zelf wel het is niet voor niets, maar ik vind het wel zwaar. Soms maken mensen ook een ommekeer, ineens, alsof ze geraakt zijn, komen ze bij en gaan ze het anders doen, zij gooien het stuur om. Soms is het pas in het laatste moment van het leven dat het tot hen doordringt en soms niet, maar dan nog heeft de ziel niet gefaald, omdat het niet kan. In falen ligt geen liefde, niet voor het zelf en niet vanuit de geestelijke wereld, er is eigenlijk alleen maar liefde, dat is het allerbelangrijkste en niemand is zonder. Dus eenzaamheid zoals ik het probeer te verwoorden, is ook een instrument, meegenomen om ontzettend veel te verwerken en los te kunnen laten en een ander beeld te krijgen van waar het leven over gaat, om met een ander gezicht naar de ander te kunnen kijken.

Dat is dan ook liefde, als je met een ander gezicht naar de ander kunt kijken. Er zijn mensen die, in het werkveld, ontzettend veel doen en niet eens beseffen dat wij er zijn. Jullie leven is nu een tijd van transformatie daarom zijn wij zo veeltallig aanwezig. Er wordt op dit moment ontzettend veel aangegeven en heel veel mensen worden aangestuurd om het goede te leven en de juiste mensen tegen te komen en de juiste dingen te horen. Veel mensen worden nu bereikt om te schrijven. Maar er zijn zoveel vormen, allemaal om de mens attent te maken en dat gebeurt ook. Dus je wordt geholpen om anders te gaan kijken, je wordt uitgenodigd. Ik heb nu eigenlijk een kleine essentie genoemd van iets wat veel meer is en waar ik heel graag over vertel. Ik weet dat het geen makkelijk onderwerp is, laat het indalen. De herkenning ieder voor zich zal er zijn, groot klein dat maakt niet uit, als ik jullie iets vertel ligt ook daar een trilling en die trilling raakt je en bij iedereen anders en dat is goed dank je.

Meester El Morya     6 juni 2022

Vrede 

Goedenavond allemaal. Welkom. Ook ik ben niet alleen. Ik wil jullie er op attent maken, dat deze kamer gevuld is met personages van allerlei pluim. Een enkele meester is nog met mij aanwezig en verder erg veel nieuwsgierigen, zoals jullie dat in feite ook zij

We willen het vanavond hebben over vrede. Ik weet wel, ik heb al een paar onderwerpen aangeroerd en die hebben we even aangeraakt en besproken om te zien hoe het gaat. Maar ik vond voor deze avond vrede een mooi onderwerp. Vrede. In de duale wereld waarin jullie leven heeft vrede, zeker in deze tijd, een speciale betekenis. Oorlog en vrede. Toch is dat niet de vrede waar ik het nu over wil hebben. De vrede van de Aarde is onderhevig aan veel elementen, situaties, mensen, gebeurtenissen. De vrede waar ik over wil spreken eigenlijk in dit korte moment, is de vrede vanuit de geestelijke wereld, de goddelijke wereld, want vrede is niet zomaar een begrip. Vrede heeft een diepere inhoud.

In de goddelijke lijn gezien is vrede onveranderlijk en heeft het geen tegendeel. Die vrede waar ik nu over spreek, dragen wij allemaal in ons hart mee. Het is waar jullie naar verlangend zijn, een leven lang. Het is dat wat onze emotie aanstuurt. Welke emotie we ook hebben, daarbinnen de kern is altijd het verlangen naar vrede. Deze vrede is groots te noemen. Het is iets wat je als mens ook wil bereiken. Mensen die in het transformatieproces zitten zijn bezig zichzelf te ontwikkelen. Je zult zeggen, dat doen we toch allemaal? Ja, je zou kunnen zeggen, voor een groot deel is de wereld zelf in een transformatieproces en daarom vele van zijn bewoners. Maar heel veel mensen zijn al een eind op weg, zijn al in een stadium gekomen waarin je als mens al dicht bij je doel gekomen bent en een onderdeel van dit doel is vrede.

De vrede van God, het is de energie van thuis, waar we naar toe gaan, waar we onderdeel van zijn, waar ons verlangen naar toe gaat. Het is ook onderdeel van het.. wat we al zijn en wat we dus in ons dragen: het goddelijk aspect wat onveranderlijk is en steeds meer naar boven wil komen. Het laat zich in diverse gezichten zien. Daarmee zou je kunnen zeggen, heeft ieder mens, wat dat betreft, al zijn eigen taak: niet alleen elkaar de vrede wensen, maar het uitdragen.

Jullie, zoals jullie hier bij elkaar zitten, voelen die taak. Ieder van jullie. Die vrede die je in je hart draagt, draagt alles wat je doet.. In die vrede ligt ook de vergeving. Vergeving is een ander aspect wat ontzettend belangrijk is en waar wij heel veel over gaan vertellen. Voor nu wil ik de vrede aanroeren, die in het hart (7.49) leeft. Deze vrede is een pure stilte als je daarbij kunt komen en soms kun je die bereiken. Dat zijn dan moment waarop je aangeraakt wordt en je even wezenlijk voelt wie je bent. Het is een geluksgevoel , van kennis, van liefde. Het brengt inzicht en overzicht met zich mee. In een fractie van een seconde weet je dan wie je bent of waar je staat, wat jouw betekenis is.

Jullie komen steeds dichter bij deze momenten en ze zullen zich steeds vaker aandienen. Deze momenten samen zullen het gevoel geven: Ik ben hier en ik zou niet anders willen. Het maakt me blij. Het geeft mij iets, wat niets anders mij kan geven. Ik ben bij God. Ik weet even wat het is om Thuis te zijn. Ik voel dat ik al del uitmaak van een geestelijke wereld. Ik ben al een eind onderweg. Deze momenten zijn zeer mooi te noemen. Maar soms komt het ook langs en heeft de mens het niet zo in de gaten door de drukte van het leven. Belangrijk is daarom om de stilte van tijd tot tijd op te zoeken. Dat hoeft niet persé een meditatie te zijn. Het kan je gewoon even terugtrekken zijn in je stoel, even niet praten, een wandeling maken.

Dingen waarvan je denkt dat ze gewoon zijn, zijn verre van gewoon. Ik heb geen woord genoemd wat je niet kent. Toch hebben ze allemaal hun eigen belang en eigen diepte. Hier gaan jullie in toenemende mate kennis mee maken en gaan wij daar erg veel over vertellen en uitweiden.

Meester El Morya, wat zou u in de korte tijd die we hier zijn, kunnen zeggen over ascensie?

Ascensie is eigenlijk het doel waar de mensheid naar streeft. Ascensie is heelwording. Ascensie is,zijn wie je bent. Mensen hebben soms duizenden levens geleefd om daar te komen. Jullie kunnen het begrip opnieuw geboren worden, jullie kennen het begrip ziel, je weet inmiddels dat de ziel steeds een nieuw kleed neemt om nieuwe dingen tot zich te nemen en oude dingen los te laten, kortgezegd om te groeien om nog dichter bij dat licht te komen, die de ziel is en we weten inmiddels dat dat met klimmen dalen en vallen gaat. Ook daar komen we op terug. Uiteindelijk kan een mens zo ver gekomen zijn en in deze tijd leven, weten we dat veel mensen dit gaan ervaren. Dat die heelheid uiteindelijk tot stand gaat komen, daarvoor is toch nog heel wat nodig, daarom zijn deze channelingen, om mensen dingen duidelijk te maken, maar ook boeken die geschreven worden, er wordt natuurlijk ook ontzettend veel geschreven nu. Er is zoveel te weten als je het wil, maar je moet er ook aan toe zijn. Je moet er ruimte voor maken in je leven. Je moet het belang herkennen. Mensen die met ascensie bezig zijn in gedachten worden ook vaak geroepen door ons. Weet dat je hier niet voor niets aanwezig bent je wordt geroepen, weet dat jij op die weg bent en jouw ziel een poging gaat doen om heelwording te bereiken nog binnen dit leven, dat wil niet zeggen dat als dat niet zo zou zijn, dat je gefaald hebt, want dat bestaat niet gewoon. Het leven gaat verder dat weet je er is geen dood. Je legt je kleed weer neer en gaat verder, dus die groei naar ascensie gaat altijd verder, maar je kunt hem ook nu ook al dit leven bereiken. Dat is eigenlijk het afscheid van het ego, niet dat je het ego moet wegsturen, wees hem of haar dankbaar, want hij of zij heeft je geholpen tot dusver in dit leven. Maar in die heelwording wordt het ego opgenomen in de heelheid van de ziel, het bereik wat je dan hebt, je hebt dan besef wie je bent, wat je hier bent komen doen, wat je überhaupt gedaan hebt, wat je kwaliteiten en je talenten zijn, de spirituele hunkering die iedereen voelt, zal vervuld worden. Het wordt ook duidelijk wat jouw taak is in dit leven en dit ga je dan ook oppakken. Alles wordt verlevendigd, alles wordt geactiveerd. Denk niet dat het ver weg ligt. Veel van jullie zijn al bezig, ook jullie die hier zitten, of je ervan gehoord hebt of niet, je bent er net zo goed mee bezig. Maar het is wel fijn om er nu kennis van te krijgen, want het gaat je zo helpen, het verbreidt het zicht en het overzicht. Jullie weten inmiddels dat vergeving hier ontzettend belangrijk bij is en vergeving is in dit geval heel veel zaken die niet meer ‘werken’ in jouw leven, oude overtuigingen, oude pijnen, oude emoties losgelaten kunnen gaan worden, dat is wat vergeving doet. Niet vergeving aan de ander maar de vergeving die je voor jezelf vraagt. Hier valt veel over te weten

Kinderhart      

Mensen mogen beter gaan begrijpen wat er in een kinderhart omgaat. Trauma’s specifiek bij kinderen willen we gaan ontleden. Het is niet de bedoeling dat mensen een schuldgevoel gaan krijgen, omdat ze op die manier het niet gezien of gedaan hebben. Het is deze tijd die er om vraagt, omdat het belang van de kinderziel op een hele andere manier ervaren mag gaan worden en gediend.

Ieder ziel die ervoor kiest om een nieuw leven te beginnen heeft vooraf heel veel gesprekken. Verschillende zaken worden besproken. Een daarvan, zo niet de belangrijkste, is de keuze van de ouders. Deze keuze wordt zorgvuldig gemaakt. De kindsheid is een periode waarin het kind gevormd wordt. Dan spreek ik niet alleen over zijn kundigheden en vaardigheden, maar vooral over zijn gevoelsleven. Over zijn wijze van aanwezig zijn in zijn omringende wereld. Hoe ziet hij zichzelf? Hoe kijkt hij naar de ander, zijn ouders en verdere leden van het gezin? Zijn er al kleine verwachtingen of grote? Welke angsten heeft het al laten zien of juist niet. Is er empathie? Welke eigenschappen vallen op? Is het een flexibele geest, een licht karakter of zwaar op de hand? Je zou kunnen zeggen dat de aanzet tot wat het gaat worden er al is, je hoeft het alleen nog groot te brengen. Toch is dit niet waar. Het grootste deel van de ontwikkeling van het kind valt of staat bij de ouder of verzorger of juist gebrek daaraan. Deze invloed is groot. Een kind is op jonge leeftijd nog verbonden met zijn ouders. Hoe het kind in aanleg ook is, de wijze waarop ouders hem grootbrengen is bepalend. Als ouders in hun ouderschap, verder kunnen kijken dan zichzelf en een zekere volwassenheid tonen, dan is er de mogelijkheid voor het kind om ook ‘verder te kijken’ en kennis te maken met de positie van de ouder en zijn eigen rol in het gezin. Het is de weg van het onderscheid leren maken, dat al vroeg begint. Belangrijke facetten als verantwoordelijkheid en zorg, stabiliteit en sociabiliteit kunnen zo opgenomen worden. Als ouders zelf uit een verstoorde gezinssituatie komen en een onbalans in zich dragen, die groter is dan de norm, moet het kind met zijn eigen uitrusting, daar zelf een weg in zien te vinden. Een kind vindt dan allerlei aanpassingen om er doorheen te komen. Deze aanpassingen zijn dienend zolang het kind klein is. Zij helpen het kind zich te verweren. Het geeft troost, het kan een invulling geven aan wat wordt gemist. De redenen zijn divers en inmiddels wordt dit verschijnsel in de therapeutische wereld herkent. De reden waarom wij nu schrijven is ook om aan te geven waarom deze attitudes niet werken op de langere termijn, in het verdere leven. Kinderen groeien uit hun jasje, want op enig moment ben je geen kind meer en als volwassene is het vaak eerder een hinder. Weg ermee? Lukt dat? Nee, want dat kind met die attitude die het meegenomen heeft naar een volwassen leven is nog steeds op sommige momenten dat kind. Weet dat dit geldt voor bijna iedereen.

Ouders doen het niet expres vaak zijn ze zelf in een fase gekomen die meer te maken heeft met de zoektocht naar zichzelf en sommige zoeken daarbij hulp in een therapeutisch sfeer. Soms is het gewoon een druk leven. Er moet zoveel en onderwijl zijn er de kinderen die veel overnemen. Als je van tevoren je leven hebt doorgesproken is het dan niet raar dat je ouders hebt die soms een gedrag hebben dat nog onvolwassenen is? Remt je dat niet in je groei? Nee, deze ouders zijn speciaal geselecteerd om te doen wat van ze verwacht wordt en dat is hun leven te leven, zoals ze dat doen. Geen oordeel. Geen goed en geen fout.

De kinderziel is eigenlijk een volwassen ziel, die in deze entourage is gestapt om iets te leren. Vreemd? Nee, de aarde is een plaats om te leren of niet? De hele omgeving van het kind niet alleen de ouders die een grote rol spelen doen hierin mee. Ouders die meer ‘geluk’ hebben gehad en gezegend zijn met een meer innerlijke balans doen het goed. Toch? Ja, als het de bedoeling van de ziel was wel. Maar kennen zij dan geen valkuil? Hebben deze ouders niet ook hun aanpassingen aan het leven? Wat ik nu vertel is altijd zo geweest. Natuurlijk heb je met de geschiedenis te maken er zijn veel sociale hervormingen geweest. Een kind van nu in dit deel van de wereld heeft het in het algemeen goed. Maar juist is daarom de valkuil groot te benoemen, want dan krijg je met veel aspecten te maken die over het hoofd gezien kunnen worden en nieuw zijn.

In de huidige wereld, denk ik aan het kind dat voldoende voeding krijgt. In een huis kan wonen wat ademt zogezegd, ruimte om te bewegen. Vanaf het moment dat ze geboren zijn en kunnen lopen tot aan de jonge volwassenheid is er zorg en onderwijs. Voldoende kleding afgestemd op de seizoenen en laten we vooral materiële zaken als speelgoed en technische snufjes niet vergeten.

Veel zielen die in de huidige tijd incarneren kennen deze welvaart. Natuurlijk blijven er verschillen in de mate waarin de welvaart geconsumeerd kan worden, maar de vrijheid om te ontwikkelen is er. Niets mee mis mee zul je denken.

De valkuil waar ik over sprak is het materialisme. Het is dat nieuwe waar ik over sprak. Ik bedoel daarmee niet dat speelgoed geen mogelijkheid mag zijn om een kind te plezieren. Maar het wordt ok gegeven in andere gevallen. Om bijvoorbeeld bepaalde zaken te verzachten. Als je als ouders meer van huis bent dan je zou willen, is het dan niet fijn om de kinderen een beetje te verwennen met speelgoed. Of speelgoed als troost, een gescheiden ouder die een bepaald gemis voelt bij het kind en iets wil goedmaken. Herken je het? Als een ziel naar de aarde komt dan zijn de belangrijke events in zijn leven besproken. Alles is met een reden. De ziel kent die reden. Is het dan niet juist belangrijk om dit te bespreken in plaats van materiële genoegdoening? Wist je dit niet? Dat weet ik, daarom schrijven wij er nu over. Een kind is niet geholpen met schrale compensaties, maar met begrip. In deze tijd wordt hier al over geschreven en mag je omtrent deze zaken meer kennis nemen. Het is voor een kind niet te begrijpen dat zijn vader ineens weg is. De ouder is misschien zo emotioneel dat hij/zij niet toekomt aan uitleg en als die uitleg er wel is, dan is hij vaak ernstig gekleurd door deze zelfde emoties en doet dan de waarheid geen recht. Maar een kind wil alles weten. Het wil horen waar het echt over gaat. Het wil herinnerd worden aan waar hij voor gekomen is. Zijn blauwdruk. Het wil vooruitgang maken en begrijpen waar het over gaat in het leven. Geholpen worden betekent beluisterd worden. Stem af op je kind, laat jullie harten resoneren. De antwoorden komen als vanzelf bij je op.

Het kind zelf, wat nog in sterke verbinding staat met de geestelijke wereld geeft vaak aan wat er aan de hand is. Soms heel duidelijk maar dan wordt het makkelijk lachend weggewuifd of erger ontkent. Maar het is ook subtiel en alleen bij ‘afgestemd’ zijn kun je het voelen. De zorg en verantwoordelijkheid voor kinderen wordt serieus genomen. Er wordt al anders naar kinderen gekeken en ook het begrip opvoeden wordt vaak bediscussieerd. Ook is er de tendens om kinderen die ouder worden te laten participeren in besluitvormingen. Maar het blijft een hectisch bestaan wat een ouder van nu veelal leidt en helaas moeten kinderen het daarom soms ook doen met minder aandacht. ‘geen tijd’ is dan de reden. Maar laten wij jullie zeggen dat het met tijd dus niets uit te staan heeft. Het heeft met afstemming te maken. Ik spreek nu niet over ouders die in een overlevingssituatie zijn. Ik spreek over de ouders die ik eerder benoemd heb. Het is een andere manier van kijken naar je nakomelingen dan je gewend bent. Ik spreek ook voor de grootouders en begeleiders. Hun rol is dezelfde.

De ziel die opteert voor een nieuw leven heeft er zin in. Vaak is de tijd van voorbereiding spannend geweest en is alles te uit en te na besproken in de wereld waar de ziel zijn thuishaven heeft. Ook het uur en het ogenblik van geboorte is bepaald. Ouders denken vaak hun kinderwens te kunnen plannen. Dit is niet het geval. De planning komt vanuit de geestelijke wereld met toestemming van de ouders, want ook zij waren aanwezig in de voorbereidende gesprekken. Alles is altijd een keuze en dat gaat door tot in de eeuwigheid om zo te noemen. Het leven eindigt niet met een dood die eindigend is. Je legt het lichaam wat jou gediend heeft af en je gaat verder precies als wie je bent maar met een ander lichaam. Hier zal nog meer over gezegd gaan worden. Voor nu is het belangrijk te weten dat levens cycli vormen en thematisch verbonden zijn met elkaar. Wat mag ik me daarbij bedenken, zul je vragen. Je weet inmiddels dat de ziel de wens heeft om compleet te zijn. Vanuit de heelheid waaruit we kwamen, is er een besef gegroeid niet compleet te zijn. Dit gevoel heeft zich voor ieder individu op zijn evolutieweg vastgezet als een gevoel van schuld. Deze oer-schuld zoals hij ook genoemd wordt telt dus voor ieder individu op aarde.

De levens op aarde bieden een enorme ervaringsweg om deze schuld op te heffen. Dit is echter niet eenvoudig. Het gaat met vallen en opstaan en ik kan eerlijk zeggen dat het eruit ziet als een stap voorwaarts en twee stappen achterwaarts. Het lijkt niet op te schieten, denk je, want waarom moet de mens anders zoveel levens ervaren? We begrijpen dat, maar de werkelijkheid is anders. Deze oer-schuld heeft zich vervormd binnen iedere ziel tot iets wat uniek is. In deze tijd zijn veel zielen voor het laatst in incarnatie. Het is een grote zuivering op aarde, die transformatie heet. Zij gaan verder op hun ontwikkelingsweg in de geestelijke wereld. Het Christusbewustzijn, wat iedereen in zich draagt, zal de leidende factor zijn. Als een ziel dus nu naar de wereld komt , om dat laatste leven te leven, begrijp je dat het soms zware stukken zijn, die nog opgeheven willen worden. Thema’s van verschillende incarnaties komen aan bod. Het zijn de hardnekkige overtuigingen en angsten waar de mens tegen te hoop kan lopen en vaak al heel oud zijn.

Serapis Bey     1 maart 2023

 

Judassen

Karin ik kaart vandaag een heel ongewoon onderwerp aan en dat onderwerp heet: judassen. Toch weet iedereen wat dat betekent. Het is pesten. Een naar woord, maar desalniettemin in zijn uitvoering ver verbreid en in talloze gedaantes. Waarom is het zo belangrijk dat ook ik hier aandacht aan besteed? Het is omdat het de mens werkelijk acteruit kan zetten op zijn evolutiepad. Zowel de dader als het slachtoffer. Klinkt dit zwaar? ja, dat doet het en dat is ook de bedoeling. Jeanette en jij gaan hier een belangrijk item van maken wat onder de aandacht moet gaan komen. Pesterijen zijn meestal karmisch. Je begrijpt dat je daarmee niet kunt beginnen als je bij mensen dit onderwerp onder de aandacht gaat brengen. Nu, als wij over pesterijen beginnen te spreken, hebben we het over een gebrek aan liefde voor jezelf en voor de ander, maar vooral onbekend zijn met het effect wat het genereert. Het effect is groot, soms is dat ook de bedoeling van degene die pest, maar de mate waarin, is daar in geen enkel verband mee en zelfs nog niet gekend. De bedoeling is dat men gaat weten dat pesten alleen met zijn/haar eigen persoon te maken heeft. Hier kun je verschillende voorbeelden van gaan geven en die zal ik je aanreiken. Je houdt door te pesten ook iets in stand. Het haalt de groei en motivatie uit iemands leven aan beide kanten.

Ik wil even een paar voorbeelden geven die je kunt gebruiken. Het zijn algemeenheden maar voor wie het bestemt is komt het als een bom binnen.

Je weet middels jouw vergevingswerk dat vergeving vragen doe je voor jezelf. Je wil een opheffing van alles wat je zwaar valt en pijn doet en hindert om voort te kunnen gaan, te kunnen groeien. Je weet waar om dit zo nodig is, maar voor velen is dit nog een onbekend terrein. (Ja je MOET het ter sprake brengen dat de mogelijkheid bestaat om er meer van te weten!)

Als je geen vergeving kent als zodanig  en je hebt gevoelens die je liever kwijt bent dan rijk, omdat ze je op dagelijkse grond hinderen dan is een mogelijkheid om het ‘bij de ander te leggen’. Het lijkt dan een doekje voor het bloeden te zijn en dat doekje is voor iedereen anders. Ik pijn dan jij ook! Soms denkt iemand letterlijk zo, maar vaak gaat het onbewust.

Niet weten wie jezelf bent en vooral afgaan op wat van jou gevonden wordt is erg verwarrend. Het geeft verdriet en frustratie. Als deze weggedrukt wordt omdat hij niet gevoeld wil worden, dan ga je onbewust naar iemand in wie je dit herkent en richt daar je pijlen op. Het leidt af van eigen pijn en misschien valt het bij anderen dan niet op dat je dezelfde pijn hebt.

Alles wijst op gebrek aan liefde voor het zelf.

Meester El Morya     21 januari 2023

Jeugd en ‘pesten’

Ik wil vandaag mijn bijdrage geven aan de onderlinge verbondenheid die er is, maar op grote schaal nog onbewust gebleven is en in de praktijk zeker niet gehanteerd wordt. Alles aanleiding tot over en weer elkaars gevoelens kwetsen en erger dan dat.

Je gaat je in eerste instantie op jonge mensen richten. Zij zijn ontvankelijk en voelen, hoewel vaak nog onbewust, dat verandering noodzakelijk is. Het eerste wat we willen bespreken is de wijze waarop jonge mensen nu in het leven staan. We spreken natuurlijk nu in het algemeen. Duidelijk moet daarbij steeds benadrukt worden, dat er uitzonderingen zijn en dat is ook de bedoeling. Daar kom ik later op terug.

In zijn algemeenheid krijgen jonge mensen van deze tijd veel aangereikt. Soms, of nogal eens, is dat teveel. De aanvoer van wetenswaardigheden is groot. Je zou zeggen: ‘Dat is toch fijn, dan hebben ze veel kennis, veel keus’. Maar wij zeggen, dat dat in veel gevallen niet zo is. De jonge mens van nu krijgt het gevoel overal iets van te moeten weten; hun hoofd loopt vaak over. Denk je dat dit de bedoeling is? Nee, dat begrijp je. Het hoofd is te vol geraakt en zelf onderscheid kunnen maken is er niet. Sterker nog: Is dat nodig? Je moet toch op de hoogte zijn als er iets van je gevraagd wordt? Het is de combinatie van deze grote toevoer aan wereldse kennis en geen onderscheid kunnen maken, die leidt tot allerlei psychologische denkbeelden.

Vaak hebben deze jonge mensen het zelf niet eens in de gaten. Ze volgen de kudde en hebben helaas een kleine uitval. Dat gaat wel weer over, zeggen ze dan. Er over praten? Nee, niet altijd, ze zijn bang voor de gevolgen. Therapie? Nee, om je dood te schamen. Maar het doet wel pijn, hè? Wat ga je ermee doen? Wat kan je ermee doen? Ik wil nu verschillende uitwerkingen daarvan bespreken.

Stel, een jonge persoon heeft alles in zich opgenomen en voelt zich sterk. Hij of zij heeft een goed geheugen en laat horen goed op de hoogte te zijn. Dit kan een goed effect hebben op degene die dit geeft, maar ook op de ontvanger. Maar wat gebeurt er als je veel kennis hebt, maar je kunt het niet plaatsen? Hoe maak je de vertaalslag naar je medemens? Je weet veel, maar van alles een beetje en ben je het er wel mee eens? Durf je een discussie aan te gaan? Je wordt uitgedaagd. Er komt respons. Kun je jezelf verweren? Ik bedoel, kun je het vertellen precies zoals jij denkt dat het is? Nee? Wat gebeurt er dan? Schaam je je? Voel je je gekleineerd? Kun je toegeven als dit vaker gebeurt? Wat doe je dan.. en hoe voel je je dan? Wat denk je dan van jezelf? Wijs je liever naar de ander? Leg je je frustratie op de ander, bij de ander? Zelf niet de pijn voelen? Een discussie wordt een onenigheid, een ruzie. Er worden namen genoemd naar elkaar. Soms blijven die namen bestaan. Ruziemaker, dommerik, verwaande kwast, leugenaar.

Als dit gegeven op je bordje ligt stop je het het liefst ver weg en ga je in het verweer. Je gaat de beschuldigingen ontkennen. Dit kan een jonge mens lang volhouden. Maar soms is er een andere uitweg. De pijn in jouzelf niet meer willen voelen projecteer je op de ander, iemand die daar ‘ruimte’ voor heeft, iemand die uitnodigt om iets kwetsends tegen te zeggen. Gek? Nee. Zo gaat het en soms niet eens expres. Samen lijden. Je bent niet meer alleen. Maar vaak ook met opzet vanuit grote boosheid en frustratie. Vanuit jezelf. Het lijkt dan voor jezelf minder zwaar te worden, want het past eigenlijk niet bij jou. De ander, daar hoort het wel bij, daar leg ik het bij neer; die ontvangt het gewoon en doet niets terug. Ook een mooie afleiding, dan wordt ikzelf minder gezien.

Bedenk, dat als ik dit zo schrijf, iedereen weleens, in kleine mate, zoiets doet. Het is gewoon wegkijken bij jezelf, dan geef je het aan de ander en lijkt het even niet meer te bestaan. Mijn voorbeeld met jonge mensen komt veel voor en is erg beschadigend. Natuurlijk heb ik maar één voorbeeld genoemd, maar er zijn veel aanleidingen te benoemen. Kun je begrijpen, dat deze wijze van kijken per individu en dan een hele wereld vol, dit de huidige problematiek heeft veroorzaakt? Oorlog heeft dit altijd als basis. Denk je dat je de wereld kunt indelen in zij die dit doen en de ander die ontvangt? Nee. Het is niet alleen een wisselwerking, maar iedereen is in meer of mindere mate in deze rol aanwezig. We kennen het allemaal en het begint al op de peuterspeelzaal.

Als ik dit zeg, dan begrijp je ook, dat het niet gaat om schuldig of onschuldig. Zoals je weet komt ieder mens naar deze wereld om dingen uit te werken en om over de liefde te leren en daarmee weer los te laten. Meer of minder, iedereen komt naar deze wereld met bagage. De Aarde is een pleisterplaats, een duale wereld met tegenstrijdigheden en zwart-wit denken; zeer geschikt om te leren onderscheid te maken: Wat is van jou, maar vooral, wat is van mij? Als je het zo bekijkt, kun je dan begrijpen dat er situaties ontstaan zoals beschreven en dat we dus niet hoeven te oordelen? Het zijn leermomenten. Hoe ga je daarmee om? Hoe kijk je ernaar? Als je op grond van gelijkwaardigheid en verbondenheid er naar durft te kijken naar wat de bedoeling is: geen vingertjeswijzerij, helpend en tegemoetkomend zijn naar elkaar.

Ja, je mag in discussie gaan met elkaar, maar doe het in respect en liefde voor elkaar. Je bent hier met de ander om te leren over jezelf.

Meester El Morya      21 januari 2023